Vahdet Mehmet Güneş Şiirleri - Şair Vahd ...

otomobilim gri güvercin
nehir gibi şekilden yollarda
götürdü aklımı,ruhumu diyarlara
ben hep söyledim mihmandarım amcam!
bazen fıstık bahçelerinden
bazen çiçekli kayısı bahçelerinden

nehir gibi ağır geçsin bahar
bitmesin çiçeğiyle,meyvasıyla
Bu tepe ENSARIN
daima geçiyor saadet meltemi
dört civarda ovalar ve bereketi
durgun deniz,göl

Yıl 1970-92:katil baba çalışırdı

o inşaatların yükseğinde

işveren şarlatan vermez derdi

ömrünü tamamlamış yapraklar
dökülüyor! ! ! pastel sarı renkleriyle
sakin kaldırımlara,şehir bahçelerine
hazin nağme var,bahçelerde
gri gökyüzünün yağmur bulutlarında
ilkbaharı,yazı aydınlatan güneş nerede

ne olacak kimler gidecek
bu karmaşa dünyasından
olmaz istekte mi bulunuyorum!
sevmekle gönülleri yanan
ayrı sevgiliden uzak kalan
kaderleri daim aynı olan

aramak baht oldu bize
o eski tarihi günleri
memleket Hicaz mı!
Menzil mi! olsun
kanaat edenler
saadetle dolsun

gel dost efkarı bırak
araya girmesin bir hengame
yalnız olma bu şehir yeter
yeşilliğin içinde dalga dalga
gezinmek ne fevkalade
keyfi hisset eylül yapraklarında

Dağları değil denizleri aşmışım
ben sevda yüklü damlaymışım
uzak durdun aşkıma katı karmışsın
nefesini yüzüme karmışsın
gönlümü aşklarına vermişim
istemesende,gelmesende gönlüme

o ki zatına zeval olmayan
akıl onunla senasını yüceltir
arz ve sema hazır hizmete
onun lutfuyla var oldu
her can her cevher göründü
yedi kat arş ona havale

ne çeşit övülürse övülsün
o övgüden yücedir
iki cihanda nicesiz,nitesiz kudreti
kalem aciz her seride ifade
hakikatinden başka bir şey yok
her şey onu arar durur