Vahdet Mehmet Güneş Şiirleri - Şair Vahd ...

sevgi olsun ikimizden Osmaniyeye
bahçelerinde hercai menekşeler açar
sevgi dolar gökyüzüne -ormanına
yıldızlar nadiren kayar akşam sefası nazar
bahar geçişi var sessiz görkemli
özlem pembe gecelerin sıcağında

karasevdam olmadıki benim başka
hatırlamıyorum olmuşsa mazimin
baharlarında! rüzğar gibi geçti
bu kadar kök oluşturmadı
bu kadar düşkün olmadı
bitmedi hevesim şimdiki

bir rıhtım gibi uzanıyor dağ katmanı
karşıda Sahabe Ensarın türbesi
yeşil tepe olmuş çamlarla
cephesi kıblenin aynası
mutlu olma pınarım su içmesemde
ki o yatıyor Hicaz dan gelip bin seferinde

Avutuyor resmi yanımda olmadı! ! amcam

otomobili doğunun dağlarında ovalarında

Sıcaklar bedeni uyuşturdu soğuk pınar

bir ova,bir yamaç uzanır
derenin kıyısında ceviz ağacı
gölgesinde yaslanarak okudum
o son mektubunu
haberdar eyledi ateş günlerinde
her mesafe durgun okurken

terasta portakal çiçekleri
tepe gravürleri dört mevsim
çin porseleni kadehde dolu
tavşan kanırengi çayımı
içiyorum dinlenme günümde
her etkinlikte,sanatta erdemde

Kalbim bir kuş yuvasıdır
her acıya,her yakan hasrete
ve aşığım beni sevmeyen sevgiliye
seneler geçiyor kavuşmam hayal
verdiği azaba bir azap katıyor
cilveleri küstüm çiçeğinden farksız

yayılır sevgim enginlere
yıllar yetmez sevgilime
sevgisinin dalgası altın tozu
tepeleri inerek varamaz gönül pencereme
bütün ihtirası hangi kalpte
bütün özlemi hangi ateşte

bu efkarlar ne gün ışığında son
ne aysız gecede son
ne karabulutlu gecede son
seyrü sefer gezdiğim şehirler
harabe üstüne harabe şehitler
vicdan fakiri tabu-cani vuruyor

ne yapabilirim,nasıl geçer
düşsel bir dünya gözümde
özümüzde var sevgimin özünde
her şeyin gittiği yere
gittim! bulamadım sevgilimi
yeğane teselli güzelliği