Vahdet Mehmet Güneş Şiirleri - Şair Vahd ...

nerede yollarını beklediğim sevgi gülü
gelmeyecek dediler hüsrana zincirlediler
iki tarafı selvi dizgesi sokak
kurumuş gül pembesine döndü
onu getirmek Fizan çölünden
kolay olsa deve kervanıyla

doğduğum şehir bir arena
etrafında toroslar,nurdağı
bir ova dalgasız, kıyıda
ceyhan nehri, gidiyor
Akdenize dost olmak için
kıtalar ayrıldığı kendi yerini

sönmek bilmez ateşte akkor olmaya
mahkum oldum!
cevapsız sevgine,sormadığın günlere
mahkum oldum!
hayalimde seni sevmeye,sahip olmaya
mahkum oldum!

diğer gök cisimlerden benzersiz şekilde
son derece ahenk üstünde
o ışıksız evrelerden aydınlatmaya
en iyi vasıta tüm ay
sevgilinin beyaz yüzü ay
daire hali değişik deveranı

Mercan Atında Seviyorduk

Biz doğunun yeşil DİYARBAKIRIN`dan
Gelmiş hayata iki kişiydik
Bizim için her şey yasaktı
Ve kendimizi uzaklarda seviyorduk

sabah vakti semavi meltem dalgalanıyor
çınar hurma yapraklarına düşmüş şebnem
yollar her günkü sükünet hapsinde
bir genç gidiyor mescide
gülden beyaz tişörtüyle
Kadiri mutlak söyledi müslümanlara

Güzel şekillerin biçimli öğeleri
Sevgi ağlarımı taş gibi yapıştırdı bağrıma
Sende hasret meşalesini yakınca
Yokluğun keder katıyor çok sevgime
sevgim uzakların çilesinde,zincirinde
aydın bir ateş sevgimin gözünde

mısralar gönlümüzden akan şelale
gönül nağmesi bu seslenen şelale
bu şelale çağıltısı göklerde hale
dünya daha mavileşir ufuklara kadar
yeryüzü çiçek çiçek bahar
kristal bir avize İstanbul saraylarında

Ömrünün Merdivenleri

Hiç susmadı içinde arzular
Çocuklugun geçti nehirde
Rüzğarlı vadilerde,bağlarda
Çoban dağına çıkar kendini unuturdun şahinle

Gökyüzü duman bulutlarla
Nurdağları kurşuni renkle kaplanmış
Efkar tüten görüntü yayılmış heryere
Güneş ısrarda ufkun batısında çıkmaya niyetli
izin vermiyor kozmik kefen gibi sarmış
yirmi yıl önce fidan çamlar