Demlenmiş Şiirler Adlı Antoloji.com Üyesinin ...

''HİÇ'' ÜÇ HARFLİ BİR KELİME.

AMA O KADAR ÇOK ŞEY SIĞDIRMIŞ Kİ ŞAİRE O ÜÇ HARFİN İÇİNE
TEBRİK EDİYORUM.

Güzel bir şiir...
Hayatın İzlerini ve öğretilerini yansıtan.
Dolma kalem kokusunu hokkanın ağırlığını divitin izlerini taşıdı.
Kaleminize sağlık.

Ahmed Gazali nin bu Rubaisi özellikle bu dizeler
İncilmişliğin acısını en derinden hissettiyor aynı zamandada
Aşkın hoşgörüsünü üst zirveye taşıyor.

''Senin gönlün dâima meshûr ve müsahhardır, mâzursun
Gamın ne olduğunu aslâ bilmedin, mâzursun
Ben sensiz bin gece kan yuttum
Sen bir ge ...

Teşekkür ederim.

Teşekkür ederim.

Üstad tematik olarak şiirini modern lirik şiir olarak kaleme almış.
Dramatik monolog etkisiyle toplumsal ve bireysel çatışmayı işlemiş.

Sade bir iç çekişin, bir kalp kırıklığının ve çaresizliğin yalın ama vurucu bir anlatımı.

Her meyve ağacının meyvesi yenmez.
“Bazı ağaçlar meyvesiyle değil, ...

günümüz yanlışlarının irdelendiği bir şiirdi

sizinde işlediğiniz zeytin ağaçları metaforunda olduğu gibi.

teşekkürler renk kattınız ışık olmuşsunuz.

uçmayı unutan, uçması yasaklanan ve hâlâ yüreği pırpır eden kuşların dilyle

Sessizlğe dönen Sessiz Çığlıklarrr...

Evet Güz,bir mevsimdir;
İnsanın içinde bir kırılma, bir sessiz çöküştür...
bahara küsmüş.

İÇSEL İMAR PLANI idi

Yıkım ruhsatı
Nakliyecinin İnsafı
ruhunu satmamış Baş Mimarlar
ve
içimdeki ütopik şehrim

bunların hepsi şehrimin dışında kaldı.

Mevsimlerin Göçebe Ruhu

yorulmanın böylesi yoruyor asıl adamı...
velhasıl hayat değil İnsan yoruyor İnsanı.

Şiir; kelimeleriyle bir toplumsal aynaya bakıyor ama aynadaki yansımalar yabancı.
Her dize, bir “sual” gibi; cevabı olmayan ama sorulması gereken sorular.
Şiirin sonunda “soğuk çay tadı” metaforu, zamanla solan duyguların, alışkanlıkların ve belki de umutların sembolü oluyor.

Tebrikler güzel bi ...

Teşekkür ederim.
Gecenin sonuna Günaydın gibi bir mesaj ''Uyanmışlığın farkına varmak''
:)

Kendini bilmek, insanın neyi bildiğini ve neyi bilmediğini fark etmesiyle başlar.
Bu farkındalık, bilginin sınırlarını tanımak ve hakikate ulaşma çabasıdır.
Sokrates’in dediği gibi:

“Bildiğim tek şey, hiçbir şey bilmediğimdir.” Bu söz, insanın kendini bilme yolculuğunun
tevazu ile başladığını ...

Şimdilik biraz hüzünlenecek kadar
biraz yalnızlığı bastıracak,
birazda sabaha yaşatacak kadar
demlenmiş ŞİİR bırakıyorum.

iyi demler.

Sessizlikte sesini tanımak:
Durulmak, sadece sakinleşmek değildir; kendi sesini sessizlikte duymaktır.
Bu, derin bir içsel farkındalıktır.
Hem bireysel hem de toplumsal düzlemde ele alınabilir.
Sessizlik, çoğu zaman bastırılmış seslerin yankılandığı bir alandır.
Ve o yankı, insanın kendini tanı ...

“Siyah kaleminle çizdiğin Resminim Ben

“Bir çizgiyle bölünmüş bir sessizlik... Ve herkesin gözleri önünde, anlamın değil, acının sergisi.”

Sahi Acıya dair neyin var söyleye bileceğin... ?

Bu şiir, kırgınlığın en derin tonuyla yazılmış; adeta bir toplumsal ağıt.
Her dize bir yara izi gibi: güvenin çöküşü, sevdanın mezara dönüşü.
“Usta”ya sesleniş, anlaşılma değil; yeniden var olma çağrısı.
Bu şiir, acının ritmini duyanların kalbine dokuyor adeta.

Tebrikler, yine harika bir yorum ...

;Üç zaman, bir gölgeyle birleşti. Rüzgârın izinde, külün diriliğinde ve hiçliğin sessizliğinde yürüyenlere…”

Kelimenin devrildiği, zamanın küle dönüştüğü ve hiçliğin konuştuğu bir evren.
Rüzgâr yalnızca esmez; bir niyetin izini sürer.
Kül, geçmişin suskun çiçeğidir.
Hiçlik ise, varlığın en çıp ...

Şiir, gökyüzüne çizilen bir özgürlük haritası
Siyah atın ayak sesleriyle, mavi güvercinin kanat çırpışı arasında bir sessizlik yankısı.”

Teşekkür ederim güzel yorumunuz için.