Ünal Çağabey Şiirleri - Şair Ünal Çağabey

Yazmaya vakitsiz bir gece kaldı
Ansızın oldu, birdenbire oluştu
Kimse anlayamadı,çözemedi hiç kimse
Önce tanrı girişti işe
Ve altı dedi
Altı gün gecenin ardından gelen

Çelik bir kuş düşecek semadan
Ve ardından bir tufan,
Yerle bir olacak ölümsüz kıta
Herkes hayret edecek
Ne siyah ne beyaz
Adalet herkese aynı bakacak;

Ağlamanı duyuyorum anne
Gözyaşının dipsiz derinlere akışını
Bir hengame kopuyor bedeninde
Biliyorum bir özleyiş
Niçinleri hep içinde barındıran
İçini içinden yiyip kemiren

Zoruma gidiyor olanlar
zoruma bütün bunlar,
acımasız bir hileyle
kavruk bir gece de,
herşey bir örtü de
nice olanlar

Adın bende kalırdı sen gidince
Kifayetsiz uyaklarla
Yarım yamalak dünyanın
Hangi şehrinde esse rüzgar sen sanırdım
Kimisi sam ile kimisi kırkikindi
Yağmurlarının kalıntısı..

sen sadece yasımı tut
sen soykırımını memleketimin
laneti yükselirken üstümde
zerdüşt’ün, buda’nın
kutuplarda buz tutmuşken dilleri
hani tanrımız

bir baharın gözlerinin içinde
hemen ardından gevşemenin
bir serinliğin esintisinde
gurbet ellerde, özlemin beşiğinde
sallanmak umutsuzca, hüzünkar...

dişlerim elime döküldü
gecenin kör ağzında
sekteyi zamanda durdu kalbim
ayaklar altında şan,şerefim
ve galibiyetimin yıl dönümü gene
bir paylaşmamanın arifesindeyim

Dünyanın en büyük çocuk kalbi bendedir
En zarif, en muhteşem
Kaldırıp da uzun parmaklarımı
Belirli belirsiz nice aralıklarla
Çıkarırım üst kata nefessiz
Eğilirse de bina eğilsin

Gece ah gece
Bilmem ki hangi çaresizler düşüne aldı seni
Kaç tane yersiz yurtsuz yol ağzında buldu
Kaç kişi tumanını toplarken düşürdü bir kayalığın ardına
Gece, hani örtüyordun kirleri
Arınmamış ne kadar yer varsa