Umut Kaldırımları Şiiri - Jülide Aslan

Karanlık bir gecenin o incecik aydınlığında,

Ayaklarım ıslak ellerimde prangalarla,

Yalnızlığın tutturduğu ezgisi bozuk şarkılarla,

Yürüyorum sallanarak umut kaldırımlarında

Etrafı izliyor gözlerim bitkin bakışlarla,

Bir şeyler arıyor ama bulamıyorum sanki bu terk edilmiş sokakta!

Kendim miyim aradığım?

Yoksa rastlamak mı istiyorum kendim gibi bir insana?

Yürüyorum kulaklarımda zincir sesleri,

Yürüyorum sallanarak umut kaldırımlarında.

Tenime gömülüyor bileklerimi sıkan demirler,

Kanıma karışıyor özgürlüğümü çalan paslı zerreler,

İlerlesem de bir türlü yakamı bırakmıyor zihnimi esir eden bedbaht düşünceler,

Yürüyorum bir gece vakti umut kaldırımlarında.

Yürüyorum ölüme inat acıya, aşka ve ayrılığa.