Ah Fürüzan
Dünya senin bildiğin dünya değil bu devirde
Aşk senin bildiğin aşk değil
Masumiyet artık sağdan sola
Okunmuyor yazıldığı yerden
Ve kimsenin gözleri senin gibi
Gidersen gülüm!
Aklım da gider
Ruhum da...
Eskimiş bir gemi gibi kalırım,
Gözlerinin limanında...
Ayak basmaz kimse gövdeme,
Öyle bir kayboldum ki!
Zaman bile dokunamadı izlerime,
Ne güneş fark etti beni gündüz vakti,
Ne de ay ışığında bir garip karanlık gece.
Öyle bir kayboldum ki
Gecip gittigim yolda gölgemi bile bulamadı hiç kimse...
II.
Bir gün alırken canını bir faninin,
Ansızın geçmişti önünden, Azrail'in,
Yine gülüyordu kuşlara,
Yine bakıyordu insanlara,
HALEPÇE'Lİ KIZA
Yaşamak,
Bir gün uzakta kalmış,
Ulaşılmaz bir hayal olursa...
Sen çıplak ayaklarınla koşturduğun,
Kırıldın mı ey gönlüm!
Yordular mu seni yine?
Hapsedip varlığını dünyanın en ücra köşesine,
Can mı veriyorsun dipsiz bir yalnızlığın gölgesinde?
Ya da
Ummadığın taşlar mı düşüyor gökten o nahif suretine
Gel Dostum! Bulutlar aşalım seninle
Pamuk şekerinden hayaller kurup
Kağıttan gemiler yüzdürelim,
Umut mavisi gökyüzünde.
Saçlarımıza konsun renkli kelebekler
Gözlerimizde ışıldasın,
Ne zaman kapatsam gözlerimi,
Ölüm tüm renkleri ile geçer gider önümden.
Hal böyleyken siz bayım!
Kalkmış bana bir de yaşamaktan bahsediyorsunuz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!