Ümüt Güngör Şiirleri - Şair Ümüt Güngör

Biz doğan güneşleriz,
Karanlık gecelere,
Dostluk sevgi işleriz,
Nakışla sözcüklere.

Sözler bizde yürekten,

Nabza göre şerbeti sunmamı beklemeyin,
Fikirsiz bir mankurt olmamı beklemeyin,
Haksızlık karşısında susmamı istemeyin,
Serdengeçtilik ruhumda vatan derim uykumda.

Dinime değerime çatanlara kızarım,

Ardımızda her zaman bir cellat yürüttüler,
Bunları içten dıştan beside büyüttüler,
Zalimlikle eylülde bir nesili çürüttüler,
Şimdide Hasan kardeşi seçtiler kurban gibi.

Sevdi sevildi pişman olmadı,
Sinirinden saçlarını yolmadı,
Gözlerine acı yaşlar dolmadı,
Bu sevgiden o hiç hasar görmedi.

Her sabah arayıp sesini duydu,

Yaslandı göğsüme döktü içini,
Gözleri gözlerimle ağladı durdu,
Bana sorma dedi neden niçini,
Yüreğiyle yüreği dağladı durdu.

Heykel gibi durdu çokça karşımda,

İşte böyle sevdim seni bir zaman,
Ellerin titrerdi sevgiye hasret,
Seninle olunca durdu hep zaman,
Dağılıp giderken yürekten kasvet.

Yatardın dizime yeşil çayırda,

Yürekleri kavuran aşkları varmış,
Geride sevdanın ahları kalmış,
Yanık yüreklerde vahları kalmış,
Vay dedim oy dedim aşk bu dedim.

Soranlar olursa bende sevmiştim,

Toyluğumda sevdiğim,
Aşkım idin Gülseren,
Gizli gizli sevdiğim,
Aşkım idin Gülseren.

Yüreğim ısınırdı,

Sen dağların karındasın,
Bugünümde yarındasın,
Desem bile yanımdasın,
Uzaksın sen kardelenim.

Bahçelerde mor sümbülsün,

Uzaktanda olsa göresim geldi,
Yüreği yoluna seresim geldi,
Hasret bağır bırakmadı deldi,
Bak göremedim seni nazlı yarim.

İnan kandırmadı beni pınarlar,