Ümüt Güngör Şiirleri - Şair Ümüt Güngör

Güneşimi sana vermem,
Işığını karartırsın,
Güllerimi artık dermem,
Yaprağını sarartırsın.

Güller soldu çarem yoktur,
Yaprağını saran yoktur,
Derse isen işim çoktur,
Selam versem alırmısın.

Sazım kaldı çalamadım,

Gül bahçene kuruldum,
Çok gerçekten vuruldum,
Şu seven yüreğimle,
Aşk yolunda duruldum.

İnadım var gidemem,

Gül düşerse gonca durur,
Büyüyünce o gül olur,
Güz gelince yaprak kurur,
Hiç gülüme kıyamamki.

Gülüm asil nazendedir,

Kanıma dokunanı nasıl tanık ederler,
Vicdanları bam telinden bunca talan ederler,
Bu şehitli maziyi nasıl yalan ederler,
Bunlara pak demek doğruya ihanettir.

Aşkımın gücünü bilmek istersen,
Tartıya gerek yok sorda söyleyim,
Yinede bir belge kanıt istersen,
Yüreğim yetermi? iste dereyim.

Sağdan soldan araştırıp yorulma,

Tahtadan yazı silebilirsin,
Yazdığın sözü silersin,
Mektuptan özü silersin,
Cumhuriyet’i silemezsin.

Fiile yasak koyarsın,

Derenin kenarında gül deriyordu,
Güllerin üzerine tül geriyordu,
Uzatıp bir demet bana al diyordu,
Gülden kokusunu almış sevdiğim.

Akşamdan sabaha kal der gibiydi,

Eylül ile dersi vardı,
Dışarısı yoğun kardı,
Yüreğini hakka sardı,
Kırarlarken kalemleri.

YILMAMIŞ CELLAT KÜFÜRDEN,

Kimseler vurmadan kırıldı belim,
Şiirin yazarken kaskatı elim,
Yinede dedim sizlerle ben selim,
Ağladım yanarak sana şehidim.

Harap düştüm inan acı haberler,