Ümüt Güngör Şiirleri - Şair Ümüt Güngör

Gerdan kırıp diz büke Aybüke,
Bardak kırıp çay döke Aybüke,
Yeter artık şafak söke Aybüke,
Usul usul geliversen yanıma.

Çekilmiyor bak nazların Aybüke,

Bu gece vuslatı seçtirdin bana,
Kanayan yarayı deştirdin cana,
Bilirsin hiç sitem edemem sana,
Zamansız yüreğe indin dolunay.

Yokoldu kolumun tutan ferleri,

Mevlana Yunus'tan ilham almadan,
Tasavvufun deryasına dalmadan,
Besmeleyle lokma bile almadan,
Yaşar gider olduk mevlam kayıra.

Zekatı hayrı şükrü çoktan unuttuk,

Acı bizim dert bizim,
Kalemimiz sert bizim,
Vatana sevdalıyız,
Yüreğimiz mert bizim.

Zengin fakir ayırmayız,

Giresundan geçersen,
Yersin dayak köteği,
Çankırı'ya gidersen,
Yersin yaren köteği.

Zonguldaktan Bartın'a,

Sinelere hançer vurulmadımı,
Dünya suçlar ondan sorulmadımı,
Gençliğini darağacı kurulmadımı,
Onlar boştan yere asılmadılar.

Tek suçları vardı vatanı sezmek,

Medine bir başka aşka götürür,
Her vakit inanki başka görünür,
Ona varmak için yürek sürünür,
Anlatması çok zor görmeniz gerek.

Gül kokar Medine Muhammed ile,

Koskoca vatandı seferber olan,
Koşmuştu cepheye çağrıyı duyan,
Diyordu kahraman milletim uyan,
Çanakkale kan götürür durmayın.

Cardel'i çörtil'i cevabın alsın,

Batan güneş derdin kastın banamı,
Belli belirsiz yaşayan canamı,
Damarda gezmez olan kanamı,
Ruhu karanlığa atmak istersin.

Kuruyan güllerim yeşermez durur,

Ben hep ikindilerde durgunumdur,
Aslında gönülden yorgunumdur,
Anladınız bir güzele vurgunum,
Onun için böyle solgunumdur.

Güllerime kar yağdırır acımaz,