Ümüt Güngör Şiirleri - Şair Ümüt Güngör

Aşkımı görüpte çarketmiyorsun,
Gözlerim yanıyor farketmiyorsun,
Yanıma gelipte parketmiyorsun,
Aşkımdan bu kadar kaçışın neden.

Görmezmisin gözler sana akıyor,

Türkün altın mührünü tüm çağlara,
Denizlere göllere ve dağlara,
Ve nihayet bahçe ve bağlara,
Şanlı cedde ataya selam olsun.

Usulca gel yanıma kimseler uyanmadan,
Hayaller denizinin koynuna uzanmadan,
Perdeleri çekiver güneşim yaklaşmadan,
Yanımda yar var diyeyim essah sansınlar.

Unutmayın o duruldu,
Sizler için şehid oldu,
Al bayrakla cana kondu,
Sonra gitti cennet ele.

Yüreğim ona yaz okusun dedi,
Sevgini kalbine dokusun dedi,
Defalarca seni okusun dedi,
Yürek dedi yazdım seni şiire.

Irmaklar gül aksa sana ulaşsa,

Şu dünyada farklı farklı yüzümüz,
Her zaman doğru deriz sözümüz,
Dışarıdan ne bilinir özümüz,
Hayat sürüp gelip geçer gideriz.

Şu dünyada farklı farklı insanız,

Şeytanlara daha başım bitmedi,
Yıllar boyu ona öfkem gitmedi,
O kadar taş attım yine yetmedi,
Atacağım taşım cepte çok daha.

Şırnak dağlarında anam kolum düşüyor,
Yetiş yanıma ne olur yüreciğim üşüyor,
Baktım şehit olurken hain köpek gülüyor,
Ana söyle analar hiç hain doğururmu.

Şırnak dağlarından anam şehit geliyor,

Samsun’a koşmuştu Ata Bandırma vapuruyla,
Karşılamıştı Samsun’lu sevinç ve vakuruyla,
Sonrada Sivas’a giderken bu raporuyla,
Şahlanıp dirilişin adı ağustos ayı.

İmanın şeytanla savaştığı yer,
Zalimin müslümana dalaştığı yer,
Şehitlerin cennete yanaştığı yer,
Hüseyini çölde yutan Kerbela.

Hüseyine çökmüş zalim ordusu,