ebedi yalnızlığımın içine,
günışığını getiren kadın.
karşımda dans ederken gülüşünle mutluluğum
ne önemi varki adının.
adın
belkide onbinlerce bedene verilen adlarla
AĞAÇ…
Yaşamasaydım dediğim anlardan biri de
Gölgesinde uyuduğum bir ağaçtı…
Önce gölgesi ile kandırdı,
Sonra serinliğiyle,
Gözlerinde gördüğüm yalnızlığı
silerken yağmur...
yeni umutlar varolmaya başlıyordu
griye çaldığın coğrafyada
masmaviii...
parmaklarim kaniyor gozlerimin soyledigi yalanlardan dedi kadin...
adamin ellerinin kanlar içinde kaldigini görünce...
adamin elleri kan, elleri yalan...
gözleri...
bu gece son duasını ediyordu
adam
yaşam veya ölüm arasında kararını verecekti
son nefesiydi
kadının
ölümü ya da yaşamı seçecekti
Geceleri bembeyaz karla örtülü sokaklarda…
Sessizce gezinip evsizleri ısıtırdı sesin…
Bir sokaktan bir sokağa…
Gülüşün sesinden güzel, sesinden sade…
Konuverirdi hayattan hiç beklentileri kalmamış
Bazen bir şey olsa derin gri bir sessizliğe bürünse bedenim
ve ben öylece yatarken...
insanların bana dair pişmanlıklarını, hatalarını yakarmalarını izlesem..
Sessiz ve derinden…
aklından şeytani düşünceler geçirse dahi bunu yapamaz uykusunda
öylece masumane bir şekilde uyumaya devam eder...
iyiliktir insanı uykusunda bürüyen...
insanları bu yüzden uyurlarken daha çok severim..
umarsızca bırakıp gittiğin
ellerim,
yalnız kaldı o isimsiz sokağın ortasında
bir hayal uzaklaşırken...
Doğanın her rengi ile gulumsuyorum sana ve her tonunda seviyorum seni ;))
"U.B"
250720120303
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!