Ümran Tokmak Şiirleri - Şair Ümran Tokmak

Işığımı yutan kara deliksin
Söndürdün şua mı yok ettin artık
Ömrüme yapışan arsıa sülüksün
Söylenen her sözü hak ettin artık

Tebessümüme ipotek koydun ya

Minicik bir fidanken,
Sen, kuru toprağıma,
Su verdin, yeşillendim
Dallandım öğretmenim...

Bu vatanı bu yurdu,

Koştum
Yakalamaya çalıştım
Tökezidim, düştüm
Kimi zaman buluştum
Geçtim
Mutluluk sandım

Kalbini halk eylerken, sevgi doldurdu ALLAH
Sen nasıl kirlettin ki; kin nefret pompalıyor
Bin kat daha yerleşti gönlüme RASULULLAH
Kahrol! şeytanı lain azabın çoğalıyor

Eylemim misli ile karşılık bulur sandın

Ey kader zalim kader çareleri kuruttun
Yükünü taşımaya ömrümü hamal tuttun
Bir ben olsam yanmazdım obur avurtlarında
Yıllardır büyüttüğüm umutlarımı yuttun

Eli payidar ettin gam düşürdün payıma

Geceme bir yıldız arayıp durdum
Zulmet-i ruşenin giz hanesinde
Elimi uzatıp ateşe vurdum
Eridim tamunun köz hanesinde

Endamın süzüldü bir sabık suret

Gül yüzünü görmesemde,
Halimi hiç sormasanda,
Bana selam vermesende,
Git yollarınaçık olsun.
Seni yaradan korusun...

Ağlama ayrılığa sevindirme arsızı
Mutluluğu gasp eden acımasız hırsızı
İçime çöktü zaten inceden ince sızı
Daha elimiz birken bil karanfil kokulum

O elmas bakışların yüreğimi yarıyor

Terki diyar edip Bursayı sayı
Kapatmamış eski sayfayı fayı

Dostlarına açıp büyük odayı
Ne güzel çalardı gaydayı dayı

Ruhumda yankılar bıraktı sesin
Araya girermi yol GAZİ oğul
Bazen kursağımda kalır hevesim
Kökünden kırılır kol GAZİ oğul

Umutları sakla en derin yerde