Ümran Tokmak Şiirleri - Şair Ümran Tokmak

Birbirine bağlayıp akreple yelkovanı
Saniyeyi boş yere döndürelim seninle
Hani güneş batarken çakıp ufka zamanı
Hayatı tek karede donduralım seninle

Yalancıktan üzgün dur naz yapayım ben gene

Ne aman eylerim ne de of derim
Senden gelen baş üstüne bilesin
Sözümden dönmedim yemin ederim
Kazımışım döş üstüne bilesin

Hatıralar dizilirken yoluma

Kararmış asûmanım ufkumda gün perişan
Nabzımdaki tiktaklar yaşamaya yetmiyor
Gözlerimi kapatsam ruhum yine ararmış
Bitmiyor acılarım terketmiyor bitmiyor

Dokunmayın sükuta nefesi yakıversin

Canımın canısın gönlüme yarsın
Ruhumun ilacı iyi ki varsın
Varsın varlığınla saçım ağarsın
Pür neşem zülâlim gülnihalimsin

Hasrete yüz verme burulu kalsın

Nasıl olmasın senle bir gönül kırgınlığım?
Mefkûremin önüne gerildi parmaklığın
Paslı kilit vurulmuş kör kafestin cağ’dın kar
Atlas olsa ne yazar ipeksi parlaklığın
Kırılmış kollarımda düğüm düğüm bağ’dın kar

Bazen kederden
Bazen sevinçten
Sebep arayıp bulamadığımda hiçten
Kaynayıp gelirse içten
Ağlarım