Ümran Tokmak Şiirleri - Şair Ümran Tokmak

Bekliyorum hasretle özlemlerini çekip
Daha fazla bekletme derdime çareyle gel
İçimdeki Cehennem kül eder gülşenimi
İbrahim'i yakmayan Nemrudun narıyla gel

Yaralar göz göz olmuş açılmış ya içerden

İhya etsin Rab'bim onu en güzel Cennet ile
Koca Aşık anıyoruz şükran ve minnet ile
Ellerimiz dolu dolu kalan ganimet ile
Var mı idi yarelerin hepsi bitti sar bu gün

Kimileri Dertli dermiş kimileri Reyhani

Sarılar giyindin neye bu davet
Ayrılık getirme, ölüme evet
Ya da bu sevdayı başımdan def et
Aşıyor haddini; sevdiğim Eylül

Eylüller bahdıma kara düşüyor

Hasretin doruklarda, telaşla beklediğim
Yoluna umut döküp vuslatı beslediğim
Sabırlara bürünüp niyazla istediğim
Gururm param parça toplamaya gel artık

Hüsranımı dindiren, sığındığım mazim var

Dinlemiyorum artık hicaz ne mahur beste
Şarkılara küs tuttum canevimde hüzün var
Acı bir çığlık gibi irkilirim her seste
Metaneti unuttum canevimde hüzün var

Kapım hiç çalınmasın varsın gelmesin posta

Bazen yakar yürekleri
Kavurur kora çevirir
Bazen büker bilekleri
Kurumuş dala çevirir

Bazen yüreğe döşenir

Sarıkamış dağına kar boran çökmüş gülüm
Askerimin üstüne sıcak yorgan olayım
Söküp şu yürekleri koyalım ellerine
Çözülürmü buzları söylen kurban olayım

Adını kulağına astı Allahu ekber

Gam hanemin en sadık konuğudur hıçkırık
Birikir hançeremde salacak an ararım
Acıları semirtir umudum kalır arık
Cılız damarlarına dolacak kan ararım

Bazen seyre dalarım gam hanemin halini

Bahçede olur yemiş
Yaprağına yel değmiş
Mantı yaptım yarime
O soyha kedi yemiş

Kırdan çiçek topladım

Dedemin nişanıydı çiftesi ile kalpak
Bize de duasıydı imanlı yaşa pak kal

Her gecenin sonunda var ışıklı bir gündüz
Kırılsanda eğilme hayatı yaşa düzgün