Ümran Tokmak Şiirleri - Şair Ümran Tokmak

Ne varsa sen olmayan gönlümden ayıkladım
Kırk derece ateşle adını sayıkladım
Bir nazar salıverip yüreğini yokladım
Beni dağlayan ateş yüreğini dağlamış
Bizi birbirimize aynı kement bağlamış

Dün yine siyah beyaz
Bir resmine rastladım
Çerçeveden fırlayıp
Çıkacak gibi canlı
Ve öyle heyecanlı
Bakıyordun gözlerime

Tomurcuğa durmuş çiçek
Açmaya seni bekliyor
Kelebekler kozasından
Uçmaya seni bekliyor

Niniye hazır beşikler

Ah çor bana çor bana kötü vurdu çor bana
Doktoruma danıştım limon dedi çorbana

Çektiğim bu eziyet havalardan tor bana
Aktardan nane kekik doldur dedi torbana

Sukut derinleşti endişe azdı
Ne bir yaprak sesi, ne bir su sesi
Öylesine tiz ki, yırtarcasına
Saplandı beynime sessizlik sesi.

Üstelik bayıltan ağır havanın

Soluğum göğsüme takıldı bir an
Geçmedi saniye çakıldı zaman
Oflar yüreğime üfledi duman
Dağladı hüzünden sarhoş ederek

Bende sukut etti hayati sesler

Kıvrılıp sürünüp kendini yorma
Beklenen gelmiyor gelemeyecek
Kapısına varıp yüzünü sürme
Döşüne adımlar seremeyecek

Bu şarkı bizim olsun diye çalar söylerdin
Meltemin busesinde bulduğum aynı şarkı
Bir ırmağın akışı gibi onu dinlerdim
Çağlayan su sesinde çaldığın aynı şarkı

Mazinin kapısını hep aralık bıraktım

Alaca saatler tüne sararsa
Derin hülyalara dalarsın yine
Hasret şerha şerha yürek yararsa
Ağlarsın sararır solarsın yine

Yılları yitirdin gönül derdinden

Kanlı dişlerinde birer fâniyiz
Kast ile garezi neden câna var
Dağlarını söktük yanıyor deniz
Şaşırdım Dünya mı biz mi canavar

Altını üstüne getiriyorken