Kendini ölüme teslim etme!
Diye yalvarmıştım,
Yüreğimle sana.
Güneş yine doğacak demiştim,
Özlemlerimle sana,
Elem ve keder,
Alaca karanlıkta,
Kurşun ıslık çalarken,
Sevmiştim seni.
Hırçın deniz dalgası gönlümde,
Kurşun ıssız deniz diye,
Yumuşacık yumak olsam,
Koltuğun da sıksan beni.
Ördüğün kazak olsam,
Bedenine sarsan beni.
Gözündeki gözlük olsam,
Umutsuzluğum asırlara dönmüşken,
Hala elimde kurutulmuş papatyalarla,
Sana varmak için, sonu gelmeyen yollardayım.
Karanlıklardan yayılacak bir ışık demeti,
Gülümseyişinin özlemi ile kavruluyorum.
Bilseydim hayatımın böyle olacağını,
Doğmak istemezdim.
Madem istemeden doğdum,
Büyümeden ölseydim.
Ne diye onca çocuk kırılırken hastalıklrdan,
Evet,
Şarkının son nağmesi,
Şiirin son dizesi gibiydi,
Bizim dostluğumuz.
Yitik bir sevda, aşk öyküsünde yoktu.
Bizdeki gerçeklik.
Bahçalara geldi bahar
Yeşil halı serdi bahar
Gül dedim gülmedin yar gülmedin yarrrrr
Merhaba dostlarım merhaba! Uzun bir süredir gönül hanıma sırçalı köşküme uğrayamamanın üzüntüsünü yaşarken, şimdi oh be evimin kapısını ve pencerelerini açtım. Nem ve rutubet kokan havasız kalan evime bahar havasını doldurdum. Çiçek kokuları her yana doldu. Hıdırelezi yaklaştı ve bir uçuş böceği gibi kanatlanıp bütün dileklerimi dileme zamanı çoktan geldi bile. Meğer bahar gelmiş de yeni fark etmişim. Ya sizler hala kar tipide misiniz?
Bu site benim gönül dostlarının mısralarla süslediği evim hanım. Çalışma hayatının yoğun temposu yüzünden eşi dostu arayamaz ve soramaz oldum. En yakınımdakini bile unuttum. Hatta kendimi bile sorgulayamadım. Şu sanal âlemde bile zaman ayırıp ta gönlümü alanları da ille de kimsin diye de sorgulamadan halini hatırını soramaz oldum. Öğle kaptırdım ki hayatın akışına, gerçek yaşamı bile unuttum. Bir kıyıda oturmuş ya kendimi denize atmayı ya da bir yelkenlinin kurtarmasını bekler oldum. Oysa kimsenin geleceği de yok. Kendimi boş hayale kaptırmayalım. Hayat bu yinede çileside güzel yükü de.
Uzun ve bir türlü geçmeyen sandığımız kış geceleri, tadı tuzu olamayan bazen insanı zorbalığa bazen de umutsuzluğa düşüren:
En sonunda anladım ki,
Sensiz soluklanmayı,
Beceremiyorum.
Anladım ki sensizliğe,
Alışamıyorum.
Bir yağmur damlası gibiyim.
Asılıp kaldım,
Deste deste ok kirpiklerinde.
Asılıp kaldım
Dal kirpiklerinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!