Ümit Bilgin Şiirleri - Şair Ümit Bilgin

PAÇAMDAN KAPTI

Bir edepsiz beni paçamdan kaptı
Oşt dedim yüzüme hırladı gitti
Bir bilseniz deyyus ne zulum yaptı
Uzaklaş dedikçe zorladı gitti

ŞEHİT AĞIDI

Oğul seni yurda emanet verdim
Ben sana hem ana hem baba oldum
Tabutun al kanlar içinde gördüm
Ne zaman nerede öldün askerim

Sebep olsa nazlı canan,yoktan bir bela gelse
Bel kırılır dil dürülür, gezemezsin efendim
Seher vakti rüzgâr ile,çeşm-i bir ela gelse
Hal durulur yel darılır,tozamazsın efendim

Hesabında çok yanılır,arda kalan işinden

Duhuluma az kaldı biraz bekle Celâli
Düzelecek gibimi sence milletin hali
Duada kâr etmiyor nasıl olur ahvali
Bildiğin bir şey varsa, de hele de Celâli….Ümit BİLGİN

Halı serdik yollara bekliyoruz beraber

Dün gece düşümde bir ateş sardı
Uyandımki yanıyorum Zülfikâr
Ne serinlik ne bir damla su vardı
Vakit tamam sanıyorum Zülfikâr

Ruhum gayrı cesedimi boşladı

Gönül senin halâ umudunmu var
İlacın zay olup dermanın caydı
Başını sokacak bir yurdunmu var
Nazlı yar bile yad elden saydı

Can deyipte ardı sıra giderken

Menzilime usul yavaş giderken
Tökezleyip yara düştüm neyleyim
Yaradandan nazlı suna dilerken
Bir hayırsız yara düştüm neyleyim

Sen ummansın bense küçücük ada

Senelerdir sevdan beni yaralar
Melhem sürüp saramadım bir türlü
Silinmiyor sinemdeki karalar
Sebebini soramadım bir türlü

Kısa günde kırk kez gönlümü kıran

Senden gelen bu derdin ne boyu var ne eni
Hangi din kabul eder böyle zulüm edeni
Cenab-ı hak şahittir bir tek sensin nedeni
Gözün aydın sevgili ellerine kına yak
Yaşarken yüz vermedin, bari can verirken bak

BEDDUAM

Kararttın dünyamı benim
Karanlıklarda kalasın
Bir gün gülmedi kaderim
Sende huzur bulmayasın