Ulvi Ziya Şiirleri - Şair Ulvi Ziya

Takdir-i İlâhi muammâdır; acaba,ne gâyeler gütmüş
İnsanlar birçok defâ aldanarak koynunda yılan büyütmüş...
Asırlarca,devşirmenin gücünden medet umup; pâdişahlar
Devletin selâmeti için oğlunu,kardeşini öldürtmüş...

Kanlarına karışmış gayrımüslimin kanı...

Söylenen kerîh lâflar gelmez hesâba...
Kimi ebleh,bakar kör; kimisi kaba...
Çürümüş malzemeyle şehir kurulmaz;
''Onlardan, ne köy olur ne de kasaba...''

Karşındaki soysuzlar durmadan taş atıyor
Ya sessizce yiyecek, ya bu ne diyeceksin
Kızıl yobaz, seni de yobazlara katıyor
O kuduzu, dikkatle, daim izleyeceksin...

Kuduz çakal hücumda; karşı koy, kaçma sakın

Gönül şâd oldukça,hayat güzeldir
Dilerim her şey gönlünüze râmolsun...
Durmadan geçer zaman,sanki esen bir yeldir
Dilerim her gününüz ayrı bir bayram olsun...

Ne erlermiş o erler ki; yardan,serden geçmişler...
Cennete vâsıl eden mübârek yerden geçmişler...
Allâhü Ekber nidâlarıyla cihâd ederek;
Toprağa düşüp,şahâdet şerbetini içmişler...

Müşkül iştir: doğru yolu bulup, âheste gitmek...
Cehenneme çıkarsa yol, nâfiledir seğirtmek...
İnsan da çıkar karşına,keçi de,engerek de;
Mücâdelenin en zoru,kalleşle kavga etmek...

Neşe,adım adım gelir; hüzün,dalgalar hâlinde...
Geçmişi hebâ olanın,ne olur istikbâlinde? ...
İmkânı kıtsa insanın,kader hışımla saldırır;
Yere sererek sırıtır,ısrâr eder vebâlinde...

İşe cinler de karışır,şeytanlar hep cirit atar...

Türkiye'yi tehdit eder; kızıl başlar, kara başlar...
Böylece, sürüp gider ülkede, çılgın savaşlar...
Kudurmuşa barış desen, ona soğuk sular versen;
Daha beter nevri döner, saldırır, ısırır, taşlar...
Tüm solcular, bu bölücüye ayrılmayı aşlar...

Kimi gemiye benzetmiş yurdumuzu; kimi,yağız bir at başına...
Kimi yemeye azmetmiş; kimi,kurban olmuş toprağına,taşına...
Düşmanın kindar nazarları karşısında geçip gitmiş nice yıllar;
Mutluluk iklimine varamadan erişmiş tam sekseniki yaşına...

Kutluca seferleri için: îmân,ilim,irfan kılavuz olmalı...

Dilerse, insanı; kendi tükürüğünde, boğar...
Bin bir türlü kötülüğü, kulun başına yığar...
Üzerine zulüm yağsa, melekleriyle kovar...
Biz o yüce Yaratan'dan, daim hayır bekleriz;
''Her gün, karanlığın karnından'' hep güzellik doğar...