Ulvi Ziya Şiirleri - Şair Ulvi Ziya

Zenginlerle konar göçer
Bilir,yoksulla durulmaz
Onsuz hayat mutsuz geçer
Yurt da yuva da kurulmaz...

Onsuz ümit beslenemez

Yıllar ömrümüzü alıp sürükleyen ırmaktır...
Vuslat denizine; saman çöpü misâli,sessiz...
Maksat,RABBİN huzuruna yüz akıyla varmaktır...
İster kalabalık içinde ol,ister kimsesiz...

İşler çıktı çığırından, ''battı balıklar, yan gider''...
İlim irfan yuvaları, saçma fikirler neşreder...
Asıl görev terkedilmiş, uğraşılır boş işlerle;
Geçer günler hay huy ile, saatler hep olur heder...

Dünyâ'daki emsalleri, yeni şeyler îcâd eder...

Hâinlerce darbelenmek,kalleşlerce çelmelenmek...
Sustun ise,öldü denmek; bir an durursan,elenmek...
Keşke yola çıkmasaydın,ya da çabuk bıkmasaydın;
Çirkef sızmış bu asfaltta bil ki boşa gider emek...

Azmin cesâretin varsa,yolda da çok harâmî var...

Anadolu'nun Türkleri
Ve devşirilmiş; müslüman
Olmuş Osmanlı erleri...
Başlarında ulu hâkan...

Ovaları bürüdüler

Eski çağlarda kaldı; mancınıkla atılan,o taşlar...
Bu devirde,bir acayip sürmektedir,bütün savaşlar...
Kalleşler meydanında her çeşit silâh ve oyun serbest (!) ...
Bir nâmerdi safdışı edersin,yedisi birden başlar...

Yükselt,meşhur et kansızı; versin VATAN 'ına zarar...
Alkışla hep îmânsızı; ki,dininde kusur arar...
Şeytan neyi gör derse,gör,her şeye bak iblis gibi;
Bu VATAN 'a kastedenler,bil ki ödül alacaklar...

Gayret eyle,sinsi çalış,iyiyi hep kötü göster...

Mert olan
sürünse de
Yurduna...
kin beslemez...
Göğsünü
nâmertlerin madalyası

Millet hamurunda; adâlet,maya...
İyiyi kötüden ayırmak; gâye...
Görevi yaparken hep iyi niyet;
Mertlik ve doğruluk,ola sermâye...

Vicdanın yerini cüzdan almaya...

Kader; sert esen bir rüzgârdır, hayat denilen ummanda...
Bâzen yelkenleri şişirir,ters eser çoğu zaman da...
Devir değişti...rüzgâra ihtiyacım yok deme sakın;
Birden bozulur motorun,en hızlı yol aldığın anda...