Ulvi Ziya Şiirleri - Şair Ulvi Ziya

Birçok îcâtları var; zararları,kârından çok...
Çoğu sömürüye âlet,mâsumlara hayrı yok...
Bir atom bombasıyla milyonlarca insan ölür;
Güler acımasızlar,yürek yürek değil ki; (b.k) ...

Sevgili Yurdumuz ' a, göz dikmeyen millet, yok...
Dışarıda, düşman çok; içte hâin, illet, çok...
Bu yüzden, TÜRK DEVLETİ, güçlü olmaya mecbur;
HER OYUNU BOZAN GÜÇ...olur isen, zillet yok...

Nedir ruhlara dolan bu ılık nefes
Kimin sesi aşk aşk diye fısıldayan ses
Susuz ve azıksız çölde yolcu gibi
Yanıltan o seraba koşuyor herkes…

Haçlılar'ın belâları kaç asırdır başımızda...
Birleşmiş kâfirlerle çarpıştık her savaşımızda...
Üçü,beşi,yedisi,ittifâk ederek geldiler;
Hiçbir gâvur devletini,tek görmedik karşımızda...

Askeri çok,silâhı çok; karnı toktu,sırtı pekti...

İlimden,bilimden önce,vicdan gerek insana...
Vicdanlı olmak için de îmân gerek insana...
Bu tür kayıtlardan uzak,ilerlese de ilim;
Ne çevreye fayda sağlar,ne hayvana,insana...

Şu,batılı dedikleri,çılgın deve benziyor...

Onlar nedir bilir misin? ...Maymun,hınzır,engerek...
Dünyâya nifak kusarlar şeytandan süt emerek...
İğrenç çizgi çizerler kader çizgisi üstüne;
Beşer yürür bu minvalde,bunalıp direnerek...

âtîyi ayarlamak,değiştirmek,teşvişleri...

İç kanama geçiren bir hastamız var... Otuz yıldır içinde birikir kanlar... Adam uyanıkken, uyurken, her dâim; Kuyucu Muradın adını sayıklar... Göverir, yeşerir, târihte sayfalar... Bazen de utancından kızarır, yanar... Adam ısrarlıdır bu tür hezeyanında; Yanarken dışarda; evler, arabalar... İçte, çifte ur taşıyan hastamız var... Bir yan iyidir, gerisi habis kokar... Hücreler birbiriyle geçinemez hiç; Kalaşnikof konuşur, bombalar patlar... Kronik depresyonlu bir hastamız var... Miğdesi kalpgâhına hep kafa tutar... Böbreği beynine her dem çalım atar... Nerdesin hâzık hekim, ey deli MURAD; Diye, adam sayıklar, dâim sayıklar... Bir hengâme içinde; iç, dış çatışma... Dostlarla, düşmanlarla hızlı atışma... Tam demokrat devlet içine katışma... Onu saran konsültasyoncu doktorlar; Derler ki, bu hastada büyük ümit var... Ortada kan kaybeden bir hastamız var... Canına tak etmiştir, artık ağrılar... Narkozla uyumadan önce bu adam; Son kez, Kuyucu Murad Paşayı anar; Neşteri vurmak üzeredir doktorlar...

Kıymeti bilinen cevher,tâç olur,başta gezer...
Çeşit çeşit takı olur,gümüş sîneyi bezer...
Sarraf olmayanlar bilmez hakîkî değerini;
Kör insanlar, taş sanarak, ayak altında ezer...

Belli ki kaderi var; bitki,hayvan,her varlığın...

Ölüm bizi tâkiptedir, reddetsek de biz ölümü...
Belli olmaz nerde biter, perdemizin son bölümü...
En iyisi, bir dost gibi, Azrâîl ' le bir yürümek;
Belki erken keser atar, yaşam denen bu zulümü...

Hayâtın her çilesinden, pay almışsak; yaşamak ne...?

Meleklerin elleri, bulutları sağarak;
Zeminin karasına, aklar yağdırıyor, bak...
Yere rahmet iniyor, milyarlarca ak yıldız
Savrulup, serpiliyor; semâ nûrlu, yer yaldız...
Günlerce yağan karlar, beyaz örtü oluyor
Kalın yorgan altında, her şey sinmiş, soluyor