Ulvi Ziya Şiirleri - Şair Ulvi Ziya

Al birini, vur ötekine; hepsi, aynı b.k'un soyudur...
İğfallidir tüm beyinler, nâmertlik, tuzak kurmak, huyudur...
Gerilerde gâvurlar var, dürter, itekler, sürer onları;
Şuursuz, çılgınca ilerlerler, önleri derin kuyudur...

İnsan yaşarken yalpalar; dünyâ,yörüngesinde...
Irgalanıp /sallanıp,döner gider,dengesinde...
Gidişata uymayanlar; kaybolur,ziyân eder
Bu yüzden,yeri olmaz,boşluğun bir yöresinde...

Başlar eğik görünse de olgun başaklar gibi

Görünüşü muhteşem; ense,kulak yerinde...
Garp usûlü fötr şapka dalgalanır ser'inde...
Bunca yıl meydanlarda pembe dünyâlar kurdu;
Nihâyet görüldü ki,hayat yok eserinde...

''Demokrasi'',''adâlet'',''büyük ülke'',dilinde...

Bâzı aklıevveller durumundan kıvanç duyar...
Çok geliştik diyerek,zil takan medyaya uyar...
Düşünmez; ehil ellerde,kaç kat büyük olurdu? ...
Kârdan edilen zararla ne kadar insan doyar? ...
Hazineyi sorumsuzca harcayıp kimler soyar? ...
Hangi arsız köstebekler temellerini oyar...

İçimizi arıtan,zemzem misâli bir su...
Donuk hayatların,bahâra erme coşkusu...
O olmadan yaşamak,mekanik çabalardır;
SEVGİ,insan olmanın,en belirgin duygusu...

Bildim; şâd olmak imkânsız âğûşunda,ey denî dünyâ! ...
Ömrüm; sana bağlı,senden uzak geçirdiğim bir süreç...
Gözüme görünenler sanki kâbuslarla dolu rüyâ
Mâdemki kaderde kesişme yok,bâri uzan teğet geç...

Zaman zaman coşku artar ömrümüzün günlerinde
Bayram yapar eğleniriz; sevinç,huzur demleridir...
Kiminin de bayram yeri yıkıktır gönüllerinde;
Yoklamaya gelenler,evvel zaman elemleridir...

Mâzide açılmış yara,kabuk bağlamış da olsa;

İnsanım diyorsun,
isbâtın neyle? ...
Burada böylesin,
orada öyle...
Adâletin hiç yok,
çehren iki yüz;

Çürür sevgi çiçekleri
nefret bataklığında
günler,geceler boyu...
Yaşamın ölüme değdiği
her yerde
yok edici

Gözler,o gözlere değince,erir...
Hayâl,bir hayâli sarıp kucaklar...
Gönüller anlamlı sinyaller verir...
Eller terler,titrer dizler,bacaklar...

O an gizli bir güç alıp uçurur...