Ulvi Ziya Şiirleri - Şair Ulvi Ziya

Devletler yükselmiş; yüzyıllar boyu,nice devletler batmış...
Her geçen millet,öz rûhundan.insanlığa birşeyler katmış...
Îmânı olan; uğrunda can verip,yüceltmiş ülkesini...
Kanıbozuk ise,kalleşler pazarında düşmana satmış...

Yarım asrı çoktan mâziye gömdü yaşım...
Ellerimin arasında ağrıyan başım...
Don Kişot misâli saldırdım hep devlere;
Hezimetle sona erdi her bir savaşım...

Ne yanımda bir dostum var ne arkadaşım...

Dosta da düşmana da borcu vardı...
Uçan kuşlar,sıhhatini sorardı...
Çoktu harcadığı,kazandığından;
Akıl sır ermezdi,nasıl yaşardı...?

İpotekli idi bağı,tarlası...

Kalleşler; meydan-ı denaette her yolu dener...
Bu yüzden,dürüst hareket eden,ekser yenilir...
Sosyal tarih nâmertlerin zaferiyle doludur;
En fazla hîle yapana belki dâhi denilir...

Sonsuz kin ve ihtirasla entrikalar peşinde

İnsan olan; yurduna gönül verir,hoş bakar...
Havâsında,suyunda cennetten nişâne var...
Allah'a açılmış el,ağacın her bir dalı;
Hangi vicdanlı kişi,zümrüt ormanı yakar ? ...

Ağacın niyâzına YARATAN cevap verir...

Öyle bir kimsedir ki sözüne îtiraz edilmez...
Düz yolları yokuşa sürer,arkasından gidilmez...
Yüzlerce delil göstersen hatâsında ısrarlıdır;
Bataklığa saplanır da geriye dönmeyi bilmez...

Hayat benden çok uzakta parıldayan bir şehir
Düşe kalka yürüyorum oraya varmak için
Koyu karanlık gecede her adımım bir kahır
Mutlakâ ulaşmalıyım; bilmem,acabâ niçin? ...

Ben tıknefes yürüdükçe sanki uzaklaşıyor

Kadılar,kazaskerler; nice müftî,şeyhülislâm
Kur'anı ezberlemiş,fıkhı bilmişler bi't-tamam...
Öyle iken rüşvetle mansıp almışlar,satmışlar;
Yaptıkları şer işleri okurum da inanmam (!) ...

Şeytanla ortak olup rakiplere kuyu kazmak

Şâir ne evliyâdır ne bir fetvâcı...
Sevgi memleketinin hayalden tâcı...
Ilık meltemler eser rûhunda
Fırtınalar nefes keser rûhunda
Beslendiği gıdâlar: elemle,acı...
Her türlü engeli aşar

Ömür dediğin nedir balam...?
Bir testi su gibidir ömür...
Akar...
Dökülür...
Sızar...
Bir de bakarsın