Kimsenin bilmediği bir savaşta öldük,
Kimsenin görmediği, kimsenin duymadığı;
Bilemedik bile savaştıklarımızı,
Göremedik bile, duyamadık bile.
Sağır ve kör bir ölümdü bizimkisi,
Başımıza yıkıldığında dünya.
Seneler var ki bekliyorum
Birinin lambayı okşamasını
Mızraktan tüfenge geçti insanlar
-Savaş kitaplarında-
Benimse elimde üç parça dilek
-İçiçe geçmiş, lambada....
Ben, son nöbetçisi Paperon Kalesi'nin,
Yarın deprem olacakmış, nereden bilecektim,
Yarın, tüm dorukları Toroslar'ın, yangın yeri....
Bağırtılar kesiliyor, sustuğunda ıslık, yalnızsın....
Neredeyse bin yıldır kalmadı kimse geceleri buralarda....
Çöldegezer Ali Rıza’ya,
‘Çölde Çay’ filminden ve ‘Esirgeyen Gökyüzü’ kitabından esinlenerek...
Esirger gökyüzü seni
Çölde içtiğinde çayı...
Bilmediğin dillerde yazacağım sana!
Tersinle hadi beni! Tersinle beni!...
Ben ki düzlenmişim, düzeltilmişim şimdiye dek ben ki...
Tersinle be canikom! Tersinle beni!...
Engebeliydi bizim oralar önceleyin, dağlıktı...
Derede can çekişen iş makinesi,
Bakmayın güçlüydü eskiden.
Yerle bir etmişti nice evleri,
Korkulurdu onun öfkesinden.
İş makinesi bu, sahil yolu da yapar,
Hava soğuk,
“Devrim” şimdi kar altındadır,
Silinmez “Devrim”
Uzaklardan görünen “Devrim”
“Devrim”: Devrim.
Doğa ana bir gün daha verdi sana,
Üretmen için, düşünmen için.
Yapamadıklarını yapabilmen için ölmüş arkadaşlarının.
“Şunu da yapıp öyle ölseydim” dediklerini.
Yüzlerini güldürecek işler, onların, mezarlarında.
Kutlayamadım bu ömürde geçirdiğin
Kırkıncı yılı.
Uzakta kaldın sen, uzakta kaldım ben.
Sizleştik bizleştik, hızlı aktı zaman.
Hatırladın mı
Sonra tüm parklar betonlandı, tüm dereler kurutuldu
Sonra nefese sayıldı bulutlardan kırpılıp kırpılıp
Uzunlar daha da uzadı, kısalar kıpkısa kıpkısa sonra sonra
Umutlar ayıklandı sofra bezlerinden, umut artıkları, açlıkları.
Önce böyle miydi sonra şöyle miydi geçti gitti değillemesi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!