"Cennette"dediler oğul
"Cennette, üzülme sen! "
Nasıl söylerim bunu oğluna?
Cennet neresi demez mi bana?
Bakıp da o mahsun kara gözlerle
"biz de gidelim" derse yanına?
Deniz,
Kumsal
Ve biz...
Güneşin dilinde kızıl bir veda,
Dalgalar ah çeker peşi sıra.
Sen "küs müsün? " diyorsun bana,
Güçlü olmalısın, ağlama!
Garip bir teselli öyle değil mi?
Zayıflık değil ki ağlamak,
Acıya rağmen hayatta olmak.
Elbette bilirim ben,
Gece yazardı şiirleri,
Çünkü sessizlik çökünce
Aklına geliyordu,
Bittiğini umduğu,
Gitti zannettikleri...
Bak dostum!
Ayrılık tavla misali
Onda olan her pulu
Geri almalısın.
Ama doğrusu
İyi de zar gerekiyor,
Çok sevdiğimden mi acıyı?
Kimseyi sevmedim.
Senden sonra,
Kimse de beni sevmedi!
Aşık olmadık yani
Kimseyle ben
Ben yalnız dans ederdim
Ve sen ne zaman elimi tutsan
Tökezler, yere düşerdim.
Düşün!
Ne cesaret!
Bir dansı bile beceremeyen ben!
Küçük elleriyle, masumca
Kulaklarını kapatır
Etrafında yaşananlara.
Oysa bilir ki,
Elleri yetmez engellemeye
Bomba seslerini.
Ne zaman veda etsen
Cüceler parçalar tenimi
Kalbim lime lime göğsümde
Koca bir boşluğa düşer aşk
Bir masal yuvarlanır ardından!
Şiir masum bir yalandır artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!