Gece çöker üstüme
Ben çökerim
Geceden korkar, saklanır gölgelerim
Yolunu kaybetmiş bir şarkı çalınır kulaklarıma
Yarım yamalak çağrı duyarım
Kimsesiz sümbüller gibi
Katarım hatıraları tütünümün arasına
Yaprak yaprak harmanlarım her saat
Karanlık değil midir ayrılık
Tutarım ucundan geceleri
Ardın sıra söker
Sanıyor musun
Karanlık gecelere aldanırım,
Güneşler ellerimi yaksa bile,
Bilmiyor musun
Sen varken ben varım.
Çiçekler seninle açar,
Bebekler misali büyüdü sevgim
Bin bir ihtimamla gelişti, serpildi
Doyulmaz oldu okşamaları
Gecenin, gündüzün
Hep okşayayım diye gülüm
Seni zamanlara böldüm.
Kulaklarım için çınlama saati
Yine arayışı başlayacak sokaklarda kendimi
Yanan lambalara sen diyeceğim
Işıkların en cılızına ben
Geri dönüşü yok bakışların
Işıklı her lambaya doğru yürüyeceğim
Seni gördüğü tam da o andı
İçinde bir şeyler parçalandı
Yıllarca aramış, bulmuş gibi
Geleni utanmadan sen sandı.
Yüreği değil çırpınanı, kan
Bazen gözlerinin içi gülüyor
Öylesine mutlu, öylesine güzel ki
En güzel mısraları yazayım sana
Sen mutlu ol yeter ki.
Bazen umut ışıkları göreyim her zaman
Dostun diğer adıdır sevgili
Bir yüreğin ayrı parçaları
Aynı mevsimde açan çiçektir
Ve fedakârlık
Dostluk gerçekse hiç bitmeyecektir
Bu bahar ışıklarımı gömüyorum karanlıklara
Sana kafiye aramaktan yoruldum
Soğuk olan ne?
Üşüyorum sevgili
Yokluğunu sevemedim bir türlü
Ne seni buluyorum ne kendimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!