Günü gelir elbet ben de göçerim
Ağlarsa ardımdan anam ağlasın
Yazan bilir elbet ben de göçerim
Ağlarsa ardımdan anam ağlasın
Bağlarsa karadan sunam bağlasın
Ne gençler gördüm
Sanki hayat onu elmaslarla yoğurmuş
Annesine kibirle bakıp
Beş adım önde yürür
Sanki onu başkası doğurmuş
Gönlüme hüznümün rengi dolunca,
Benden ayrılmışım beni bulamam
Hasret ateşinden güller solunca
Ağlarım sızlarım seni bulamam
Yıldızlar kadardın o kadar çoktun
Geceyi gözlerine bürümüşsün
Uyuyamıyorum
Saçına uzanasım var usulca
Koklayasım var
Dokunamıyorum
Hep yokluğunu yazmak
Hep seni sensizliğine anlatmak
Gelmeyen gölgeni seyretmek
Duyulmayan sesini dinlemek
Her köşede bir defa çöküp
Belki buradan geçer diye
AYNA
Hangi sırlar ardında saklanır senin
Ne ağzın var ne dilin susmasan artık
Zaman denen şu garip, huysuz ejderin
Çizgisiyle yüzüme kusmasan artık
Yağmur sanma avuçlarına düşenleri
Kirpiklerindeki nemdir
Gül yapraklarındaki damlaların sebebi
Çiğ değil
Gözlerindeki hüzündendir.
Esintisiyle rüzgârların
Dikenler batar yüz binlerce belki
Kuş tüyü olsa ne yazar yastıklar
Gecenin kaoslarına yaslanan yüz çizgilerindedir hasret
Eller boşluğu tutarken
Pişmanlıkların sırtında şahikalara çıkar niyet.
Bazen ıslak olur dudaklar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!