Uzak yerlerin uzak umutları gibisin
Hiç tutulmayacak bir el
Hiç bakılmayacak bir göz
Dokunulmayacak bir yüz
En uzak dalında ağacın bir elma
Bir umutsuz sevda…
Gece uyandı yine sensiz
Hüzün kalemi çıldırmış
En huysuz gözyaşlarını söylüyor
Boyun bükmüşüm
Susuyorum
DAMLANIN AŞKI
Bir damla gözyaşı âşık olmuş
Hep o gözden damlar
Onu gören diğerleri
Gece gündüz durmaz ağlar.
Son dansım gönlünleydi
Çok diledim saatler orda dursun
Yarışmak çok zor
Biliyorum
Sen artık yoksun…
Gün gelir rüzgârlar ters eserse
Kokum kaybolur, güller boynunu bükerse
Güneş beni göremez, mehtapta yürüyemezsem
Sana merhaba diyemezsem
Bir çiçek uzatamazsam uzaklardan
Anla gitmekteyim,
Daha dün değil miydi çocukluğumuz
Haykırışlar arasında
Sokak sokak koştuğumuz.
Daha dün değil miydi avuçlarımızda ilk aşkımız
Yeni kartlaşmış bir sesle korkusuzca haykırırdı
Çiçekler solacakmış, bırak solsun
Boş ver, sen hep açılışlarını yaşa
Güneş batacakmış her akşam, batsın
Aldırma
Sen doğuşlarını yaşa.
Öylesine özledim ki
Bitirsen hasretimi gelsen ne olur?
Öylesine sevmiştim ki
Geri dönüp, sevsen ne olur.
Gitme demekte geciktim
Bütün sesler kesilse
Sokaklar boşalsa her akşam yine
Ben ve gölgem kalsak.
Kaldırımlarda ayak seslerini arasam
Rüzgârın hatıra bıraktığı saçının bir telini bulsam
Hasret kaldığım kokun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!