Gamzelerin çok yakışmış
Gülüşün şeker
Bilmiyorum böyle bir çiçek
Hangi bahçede biter.
Gözlerin ah gözlerin
Ben şiire mahkûm şair
Sen şiire mısra sevgili
Kalemsiz yazdığım her harfsin istemesen de
Kaç yıl geçer bilemem
Ben seni bitirmem sevgili
Tüm yaşadıklarımı sakladım yüreğime
Gidiyorum, sevin, sevin ki gidiyorum
Belki son kez
Yarınlar ne getirir ne götürür
İnan sen gibi
İnan sen gibi ben de bilmiyorum
Ne çocuğum ne zekâm kıt
Hafif de değilim öyle rüzgârda uçacak
Yalanın adını da bilirim
İstenmediğim yerde olmadım hiç
Yeter ki git densin şekli ne olursa olsun
Hiç çekinmem yürek yangınlarından
Gecenin gözlerine bakıyorum gözlerin diyerek
Yıldızları sönük, sen yoksun
Bu günlere bakıyorum, yarınlara bakıyorum
Hepsinin sırtı dönük
Sen yoksun
Baktığım gibi gördüğüm zamanlardı
Dudaklarım, en mutlu halini sergilerdi hatırlar mısın
Bir hiç uğruna çalındı
Aymaz ısrarlara kurban gitti gülümsemelerim
Gülümseyemedim
Ve son günü haftanın
Biliyorum gelmeyeceksin
Buradayım
Aç yüreğini demeyeceksin
Belki diyemeyeceksin
Çözemediğim bir soruya takılıyorum her baktığımda
Cevabı silik
Noktalamaları sildim bakışlarımdan
Durmadan anlamsız cümleler kuruluyor
Söyle gülümseyen yüzüm, söyle
Her şafak aynalar neden ağlıyor
Bir şehir kayboldu yüreğimde
Bütün sokaklarında huzur aradığım
Gölgelerine şakalar sakladığım
Umut çiçekleri süslü şafakları vardı
Çaldı bulutlar gözlerimden evleri, hayal dolu bacaları
Bir şehir kayboldu yüreğimde
Surları vardı korkulardan örülmüş
Bir baştan bir başına ruhumun
Hükümdarsız bir ülkeydi bu sokak
Bayrağı beyaz
Yaşayanlar gölgesizdi
Kelepçenin diğer ucunda sessizlik vardı daima
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!