Hey! Kaptan!
Rüzgâr esmeye başladı
Ufkun en uzağına çiz rotanı
Çek çıpayı derinlerden
Yelkenleri aç
Hasreti, ayrılığı bırak ıssız kıyılarda
Yaz da gelir, kışlar da geçer derler
Hatıralarınla kalırsın gülüm
Onlar gelir, bunlar seni isterler
Alacak bir kişi bilirim: Ölüm!
Ömürdür bu alan, satan da olur
Gönlümün bahçelerine vurgunum
Gül kokar, sümbül kokar, menekşe kokar
Çimenli yollarda sevgiler biter
Yaramaz bir çocuk olur ruhum
Her köşesinde çılgınca koşar
Sen bana seni sevmeyi öğrettin
Ben sana uykusuzluğu
Sen bana ayakta durmayı öğrettin
Ben sana susuzluğu
Sen bana her an seni düşünmeyi öğrettin
Seninle mutlu olmayı
Dudaklarımda sen varsın yine
Gözlerim seni okuyor
Mısralarıma düşttün her zamanki gibi
Parmaklarım seni yazıyor
Seni yaşıyorum biliyor musun
Bebeğine saklanmış göz gibi pencereler
Yıllarca esirgemez yorgun bakışlarını
Nedendir bilemem hep giden birini bekler
Susuyorum
Hasret denizindeyim her akşam gibi
Karanlık kamçılar dolaşıyor her hücremde
Kıvranıyor ruhum
Gül kokuları yayılıyor etrafa
Seni özlüyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!