Adalet Yalanı
Dağlar dile geldi, taşlar ağladı
Hasret ateşiyle bağrımı dağladı
Garip gönlüm yine yandı çağladı
Vicdanlar susuyor, zulüm çoğaldı
azrail bırakmaz yakamızı
bu kaçıncı gözyaşı
kaybolan yaşamlar,geride kalan onlarca acı
ölümü yaşıyoruz çığlık çığlığa
adı kara
ah ankara...!
ben ne zaman kaybolsam
senin gözlerinde bulurum kendimi
kaç mevsimler tükettik
neler yaşadık,neler ettik
Nasılsa gökyüzü,maviyse yani
Hayatta toz pembedir seninle
Kaybettiğim benliğimi bulduysam sende
Sevgimiz bir okadar yücedir seninle
Sende tertemiz tut,kirletme kalbini
toros yamaçlarında
ışıl ışıl parlıyordu gözlerin
aşk kokuyor,sevgi besliyordu
uzun uzun dokundum
kalbinin bam teline
ürkekti,şaşkındı
Bu gece seni kelimelere sığdıramadım
Satır altına cümle kuramadım
Seni sende yaşarken ben yazmaya kıyamadım
-Ah bir göreydim, son kez nur cemalini
-Kapanmadan gözlerim uykuya
Sevdayı başka tür tattıran bana
Sonsuz duygulardır bizden yana
Sevdan sığmaz bu koca cihana
-Adın dilimde yine sol yanımdasın
-Ben yine sana muhtaç,Ah! kadınım
Kaç ay geçti,
ay eksildi, ben azaldım,
sokaklar sustu, sözler izlerini sildi.
Sen hangi rüzgârın koynunda,
Dedikodu ince bir sızı, duvarlar göz olur,
gözler şehirden büyük, her fısıltı yankı.
Bir sokak köşesinde unutulmuş sesler,
bir avuç gece, yıldızsız ve eksik.
Derler ki aşkın tahini batıya çıkmış,
meltem rüzgarlarının esintisinde
derin bir oh cektim gecenin üzerinde
geceye dalan ruhum gözlerinin renginde
firari uykularım devriye nöbetinde
kimse bilmez yüreğimin kıyısında uyur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!