SEN İLKBAHAR OL!
Can'Im! sen 'ilkbahar' ol
Gülüşlerinde
Çiçekler açarak gel
Sonbahar
Güvercin bakışlım, ürkeğim.
Kanadında bir dal kırılır,
Sesi; yüreğimde dağlar yıkar,
Acın; acım olur dağılırım kum olurum.
Sen tasalanma
Ağlarım uykularımda, acılanırım
CANAN'a
Zifir gece karanlığı dökülür günlerime
Habersiz, göçmen kuşlarının kanatlarından
İçinde sen olan, aymaz düşler kurarım uslanmaz
Dilimin altında kelimeler saklıyorum,
Çıkarıp konuşsam kalbim duracak,
Gayya kuyusu dillerim sevdana münzevi.
Ateş düşer her yan buz keser yüreğimde.
Senle beraber seni beklemek en zoru,
Bırak; seni ben tek başıma bekleyeyim,
Can'Im!
Senli hayata,
Bir kez lanet okuduysam,
Bin kerede sensiz olanına.
Sen,
Kötü bir alışkanlık gibisin,
Bir kadın tanıyorum,
Deniz gelir kapısına her gece yakamozlar bırakır,
Bir kadın tanıyorum,
Her sonbahar saçlarını bırakıp denize,
Gözlerini tarar serin sulara.
Bir kadın tanıyorum,
“O sokağın en dip köşesinde karanlığında
Babamı görecek kadar ışık olsaydı gözümde
Ben o ışığı ayağıma pabuç yapardım.”
BABAM GELİR
Harran'ın yanmış yüreği kanatır gözlerimi,
Uzansam da tutamam kayıp giden yıldızları-
Kahrolsun böylesi yazgı.
Yarın umut diyordun kirvem!
Bu gün için,
Bak sularda yandı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!