özgürlük ağacı budansa kurur
çünkü dallarından kuşlar kopmuştur
köleleşen insan köleleştirir
özgürlükten yana kalbi kurumuş
can değirmen ise danesi yürek
Pervane
bakınca içime erir terlerdim.
parmakların takılırdı giderken
parmak uçlarıma..
gizliden öpüşürdü gözlerimiz.
Püryan
Şiirden fışkırmış iki berceste dize gözlerin
bahar gibi kan oynatan yerin
sesimi filizlendirenim...
Dünyayı önce dar sonra genişleten ferin
Rengin yüzü
Kaşın gibi iki büklüm olmuşum
kipriğinin okudan vurulmuşum
gözlerini görmesem ölürüm derdim
ölmesemde sararmışım solmuşum
Sağım solum ateş
Sağım solum meyhane, sokağımda
acı acı biliyorum
artık haydarpaşadan kara tren kalkmıyor...
Yalnız, çaresiz insan gibidir peronlar
Şahrud
ey şahrud, hayat veren ırmak!
sen ki mene akmayı bilmedin!
ey yarı ömrümde açan ilkbahar!
sen ki bir gülümü mene dermedin!
Şaire
Sahi anlıyormuyuz yaşanmayanı ?
Şiir şaire benzer ahh bilsek
her durumda istikamet gitmek, dağılın marş marş
anlamından kovulunca söz, dil yakışıksız kalır.
Şakaya kurbanlık aşk
Egosundan kıl aldırmadı heyhat!!!
Yüreğimin arka sokakları tutulmuş
gün batımı, korku yalnızlık kılığında
devleşmeye soyunmuş, gövde bulmuş...
Üstümü örttün,
SALTANATIN ZULMÜ
Savaş kıtlık kıran yok
her yemiş bolluk
halkımın yüzünde kırkı aç açık
On yaşına düşmüş varoşta fahişelik
Samimi ikrar yalnızlığa
dün mutlu olsaydı,
bugüne de sarkar yada
gölgesi düşerdi...
günebakan yüzümün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!