Tülay Sustam Şiirleri - Şair Tülay Sustam

saç tellerimden
sana şiirler örüyorum
yokluğumda
yüreğin ısınsın diye

Hani derler ya;
Issız bir adaya gitsen,
Yanında götüreceğin üç şey?
Ben her seferinde...
“Kendimi, kendimi, kendimi” götürürdüm.
Üç şeye gerek yok

giderken;
martıları da mı tembihledin?
kaç simit attım, bana mısın demedi...

göğüs kafesimden
mavinin koynuna uçup gitti

Çemberi daralınca dünyamın
Sığıntı gibi, bir köşesine sığınıyorum hayatın

Kapanınca perdeleri göz bebeğimin
Bir çift beyazın etrafında, toprak kokuyorum
İnce ve uzun demir parmaklıklar arasında

Gözyaşlarım yüreğime aktı.
Yağmur tanecikleri bedenime...
Yine de bunlar yetmedi susuzluğumu gidermeye
Dudaklarında gidermek istedim susuzluğumu
Biliyorum! ...
Bu düşüm, bu isteğim hiç gerçekleşmeyecek

gözyaşlarımda ki
tuzu değil...

deniz suyunda ki tuzu eledim
seni öyle kendime seçtim
o yüzden deli, o yüzden divaneyim

Ben sana aşık oldum Güneş'im...
Bende ki tek aydınlıksın...
Işığına kapıldım, sıcaklığına kapıldım
Bir var olup, bir yok oluşuna kapıldım

Ben sana aşık oldum Güneş'im...

aşk da çırak...
dostluk da ustayım...

aşk şiiri yazar ÇÖMEZ olurum
dost şiiri yazar ŞAİRE olurum

Yedi tepeli İstanbul'u ateşe verdim.
İçinde bir tek sen yandın...
Öğrendin mi saçının telinden,
Parmak uçlarına kadar yanmanın ne demek olduğunu?
Yine de Allah'ın sevgili kuluymuşsun
İstanbul'u sel basarken sen yandın...

Senden daha güzeli hiç yok en güzeli sensin
Sen değeri biçilmez, en nadide bir çiçeksin
Sana bakmasam solarım, beni mutlu edersin
Çiçeğimsin benim______________gülüm

Herkes gibi bir senin güzelliğine aşığım