Tülay Sustam Şiirleri - Şair Tülay Sustam

Dünyaya geldiğimde kundak yerine
Yamalı bir elbise giydirmişler bana
Bütün parçalar ayrı ayrı işlenmiş
Sanki özenle her biri seçilmş
Bana beğendirmeleri için
Üzerine çiçekler serpiştirilmiş

Git... Hadi git...
Nasıl olsa bekleyenin var.
Arkana bakmadan hızlı adımlarla git...
Elveda deme, hoşçakal deme
Ne istersen onu söyle...
Gidipte dönmeyeceğinden korkuyorum

senin ağırlığından
hayatı hep hafife aldım

varsa yoksa
senin sesindi
rüzgârı geride bırakan

Yıllar yılı aşkı aradım. Her seferinde tamam buldum dedim ama yanıldım. Avuçlarımın arasından usulca bir sabun köpüğü gibi akıp gitti. Engel olamadım, tutamadım. Her aşktan vurgun yedim, yalnızdım, çaresizdim, derdime yandım.Hiç usanmadan, hiç bıkmadan peşinden koştum beyaz atlı prensimin. Elbet birgün gözgöze gelecektim onunla. Kendimi hazırladım ama hep hazırlıksız yakalandım.

Aşk için her şeyi göze almak gerekiyor. Aşk için yüreğini ortaya koymak, gözü kara olmak, cesur olmak, yürekli olmak gerekiyor. Ben böyleyim ama aşk nerede? Beyaz adlı prensim şimdi nerede, hangi şehirde kiminle? Aşk da aradığım BEN ve SEN’i BİZ yapabilmekti. BEN vardım ama SEN yoktun o yüzden BİZ olamadık.

Yıllar yılı aşk kaçtı, ben kovaladım. Ben kovaladım aşk kaçtı. Ortak bir nokta da buluşamadık bir türlü. Ne ben bıktım onu kovalamaktan, ne de o bıktı kaçmaktan.Aslında ben aşık olmaktan da korkuyorum. Bir söz geliyor aklıma; “Tavşan korktuğu için mi kaçar? Yoksa kaçtığı için mi korkar? ” Bende bu ikilemi yaşıyorum. Örümcek ağı misali acabalar düşündürüyor beynimi. Acaba doğru zamanda, doğru insan mı? Acaba aradığım kişi mi? Bu acabalar bırakmayacak peşimi.

bizim köyün erkekleri
yeşil gözlüdür
kadınları kahverengi
çocukları gözü kara...

....Ben senin yatağın
..........Ben senin yorganın
.....................Olmak isterdim
................................Ama sen istemedin

.....Senin benim yastığım olmanı isterdim

sen! ...
şehrin arka sokaklarında
uğruna kavga ettiğim adamsın...

sen! ...
Güneş'i yani aydınlığımı geceye

Kurşun kalemimin ucunu kırdım
Hasreti, acıyı, yalnızlığı yazmasın diye...
Ondan sonra hep aşkı yazdı... aşk bana uğramadı...

*

İlk defa bu kadar hüzünlüyüm.
İlk defa kalemim bana bu kadar küskün
Ben şimdi derdimi kime anlatacağım
Kim anlayacak beni senin anladığın kadar
Kime canım diyeceğim, gözyaşım diyeceğim
Dostum diyeceğim....

Gül güzeldir. Bu yüzden herkes gülü sever.
Önemli olan dikeni sevmektir. Gülü; güzel gösteren dikendir.

Görmek istemeyenden daha kör bir insan olmaz.

Önemli olan birkez ayaklar altına alınmış olmam veya kimin ayaklar