Teyfik Abanoz Şiirleri - Şair Teyfik Abanoz

Bugün içimde bir seni daha öldürdün…
Ben hiç sensizlikten korkmuyorum ki,
Sen doludur yüreğim.
Kaç ölüm bitirebilir ki seni içimde?
Sen, kendini paralayadur daha,
Bitiremezsin içimdeki senleri,

Bu sensiz odamın kuytu yanına,
Güneş doğmaz sen gittin gideli.
Bir köşede ellerim hep soğuk,
Tenin tenimden eksildi eksileli.

Gel de bir gör halimi

Bizimkisi kaderi değiştirme çabasıydı oysa
Olmadı...
Şimdi kimin kaderindeki aşksın
Ve kim yanıbaşındaki?

Neler gösterecek ömür

Ben tüm aşk masallarının kaybedeni,
Kül kedisi sen, pamuk prenses sen, uyuyan güzel sensin.
Bense hep seni kaybeden çirkin prens…
Tüm masallar mutlu sonlamı bitermiş
Sonu gelmeyen bir sevdadır benimkisi.
Tüm masallar senin mutluluğun için yazılır

Yıllar sonra dizelerin dizleri önünde
Güvelenmiş kalemimle yine…
Dayanağım ömrünü doldurmuş duygular
Hatırlananlar bir kareden ibaret
Unutulanların değeri kaç kuruş
Kaç kuruş ederdi sevdamız

Kaybettim bugünlerimi!
Yarınlarım senin olsun…
Ben, aşka aşık biriyim
Sen aşktan bir haber.
Kaybettim yüreğimi!
Sabah edemem yanı başında.

Artık aşkımıza ağlıyorum.
Gözyaşlarım hayaller ümitlerle dolu
Düşen her damla aşkımızı dahada yeşertiyor,
Gül bahçesinde gibiyim...
Sevgi kokuyor heryer.
Sevgimiz döndürüyor başımı,

Şehirlerin en yağmurlusudur gözlerim,
Yüreğim kuyuların en dipsizinde,
Gecenin en kuytusunda saklarım umutlarımı,
Korkularımdan kaçak geçirdiğim bu kaçıncı 365 kimbilir,
Kimbilir 6 saat kendimdemiydim?
Tiryakisimi,bağımlısımıyım düşlerimin?

An gelir kirlenmiş gözlerin belirir aklımda,
Unuturum,kıblesini unutmuş derviş misali.
Söndürürüm alev alev yanan kinimi,
Ve gülümserim gözlerinin içine,
Anlamazsin,içimde bir volkan eritirken bedenimi.

Biz bu kara toptağa düşmeye ant içmişiz!
Bu aşk için ölmek ne büyük şereftir bize!
Ölümüne Sevdalıyız biz...
Bu uğurda,
Anadan,babadan,kardeşten geçeriz...
Yarimizden asla!