nicedir;
kirlidir kanatları martıların,
onlarda da kalmamış
bir heves...
kıştan geçmiş belli gönülleri,
bağlamışlar umutları çaresiz;
o kadar güzel sevişiyorduk ki;
o düşlüyordu,
ben düşlediklerinden öpüyordum...
ve hiç incitmeden,
bırakmadan dudaklarımın üstünde izini...
o kadar güzel seviyordum ki;
ölmeden önce
yapılacak
en güzel üç artı bir şey.
üç oda bir mutfak gibi...
git mahallenin
en güzel kızına aşık ol,
ölüm;
değil midir ki yalan dünyadan
sonsuz bir yaşama kavuşmak,
öyleyse nedir bu feryat figan,
bunca kendini paralayan?
haber salın dört bir yana,
ölüp yitenleri,
gönül toprağıma verdim.
gidenleri ise,
o gün kalbime defnettim.
bir şehir mezarlığı gibidir şimdi yüreğim...
ömrümün son deminde;
kara kışlarıma inat,
baharlara gülümseyen
sevdalara kardelensin...
ne de çabuk geçiyor
tutamadığım mevsimler,
ömür dediğin;
bir gün gibi sevdiğim.
o yüzden sevemedim gitti
şu gün batımlarını...
aydınlığın yenilgisi gibi karanlığa,
mağlup olmuş umutların çığlığı.
ömür hırsızı zaman bile,
gün gelir susar ansızın.
edebinden değildir sessizliği,
yorgunluğudur elbet hakikati...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!