İyi ki kovuldun; İ.M.F.
Millet'e olmuştun; Efe
Halka çok çektirdin cefa
Aslında sen sürdün sefa
Dedim koyarlar seni defe
Bana inanmadın; İ.M.F.
İlkokulum; Yani birinci sınıf
Benim için, çok sıkıntılı oldu
Adete okuldan, kovulmuş gibi oldum
Kime, yaklaşmazdı yanıma
Sebebi; Benim yüzümde yaralar
Hemde, sulu, sulu yaralar vardı
Kim koymuş, bu dünyanın adını
Kim almış, bu dünyada muradını
Kim tatmış, bu dünyanın tadını
Kim yaşamış, bilmiş bu dünyanın ahfadını
Kimler koymuş, eşyanın adını
Kim çizmiş, bu kâinatın suratını
Size şiir yazmadım diye
Bana gönül koymuşsunuz?
Hatta aleyhime konuşmuşsunuz.
Biraz ileri giderek bana küsmüşsünüz.
Hani derler ya!
Eba Müslim geldi cihana, baş ağrısı oldu bahane
Gezi parkında ağaçlar!
Sökülmesin diye, bağrışlar!
Duyduk birkaç gün sürece
Bir türlü bitmiyor çığırışlar!
Neredeyse bizde hak verecektik
Bir baktık şekil değişti
Ey! İnsanoğlu; Aldanma, bu dünyadaki mülküne
Çünkü sen malik değilsin; Sırtındaki kürküne
Ey! İnsanoğlu; Gururlu gezme, o bastığın toprak üstünde
Çünkü yakında yatacaksın, o toprağın altında
Ben bilirim deme?
Öğren işin aslını
Sonra geçirirsin
Meselenin faslını
Her meselse konuşulmaz
İnsanlarla hoş geçin
Kulu incitme gülüm
Sakın kıyma canlara
Merhametli ol gülüm
Gücün yetse her şeye
Zalimin zulmü varsa
Mazlumun da Allah’ı var
Her mazlumunda
Bu dünyada bir ahı var
Her gecenin bir sabahı var
Her suçunda bir hesabı var
Kuzey Kore Devlet Başkanı, gülerken
Baktım; Kuzey Kore Halkı, ağlıyordu
Devlet Başkanı Kim Jong-un, ağlarken
Kuzey Kore Halkı, elbette bir gün gülecektir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!