Yönetenler sitemim hep sizlere
Ne acılar çektirdiniz bizlere
İnandık verilen onca sözlere
Bunca yoksulluğa ben ne diyeyim
Tezgahta üreten, tarlada eken
SEVGİ’YE
Gönül bir yaprak misali
Uçup gider rüzgarlarda
Sevenin kalmaz mecali
Aşk için kalırsa har da
Canım benim, canım benim
Ne güzeldir, tenin senin
Güzel kokan gül gibisin
Koklamasın kimse seni
Sana gönül vermişim ben
Nasıl Bir İnsansın
Sen gönülde bir yarasın
Sen özünde fukarasın
Sen başlara bir belasın
Bilmem nasıl bir insansın
Bir tanem
Bedestanımın narin çiçeği
Diyorsun ki bana;
“seviyor musun”? Beni.
Ah nadide çiçeğim ah!
Sen genimin en derin köşesinde;
Görüntüsü çağdaş, bilinci bomboş
Kendini bilgili görüyor zıpır
Gövdesi enerjik, bilinci sarhoş
Kafası karmaşık, bilmiyor zıpır
Karıştırıyor sap ile samanı
Mülhidisin diyerek, sövdüler bana
Nice müfsit geldi- gitti bu hana
Rafızî dediler kıydılar cana
Kendini bilmeyen, yobaza bakın
Hacı-Bektaş hikmetiyle dolmuşum
Çıktım sokaklara, insan ararım
Vicdan pazarında dara kurarım
Bilirim denk olmaz, her gün kararım
İnsanlığı bozan, cana yuh olsun
Ona başka, buna başka söz eden
Yoksullaştı vay halkımız
Dönmez oldu ki çarkımız
Eksiliyor bak artımız
Bunca yanlış sonucunda
Çıkartılar yasaları
Kırmızı, beyaz, sarı, pembeli çiçekler
Çok anlam katıyor yaşama farklı renkler
Sevgiye yönelse mekanda tüm yürekler
Olanı paylaşarak yaşamak ne güzel
Gün ağarırken, bahçede kuşlar ötüşür
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!