Ben insanım özüm doğa
Düşünürüm vara, yoğa
Hizmet verin insanlığa
Rehberim olmuştur sevgi
Sanattır insanlaştıran
Doldur ver içeyim saki
Dünya kime kalmış baki
Bende ki öyle sevda ki
Bu sevdalar sezilmeli
Anlamdı neden dostlar
TÜRKMEN ANAYA AĞIT
Sırma’nın, Fikret’in, Kudret’in, Fevzi’nin annesi
Göksel’in, Nisanur’un, Övgü’nün anneannesi
İlk torunu Övünç’ün, tombul, tonton bir tanesi
Bırakıp gittin bizleri, dünyadan güzel insan
Baktım, bir kısır döngüde
Dönülüyor sağa, sola
Muzafferce bir cengide
Saldırılır vara yoğa
Çok ağlayıp ta sızlanma
Derya olup, deryalara dalmışım
Tümden kopup, bende bir ben olmuşum
Feyiz alıp, didarımı bulmuşum
Ahyar olup, gerçeklere var derim
Dışlama ha, sen akıl kıblesini
Döngü durumda her an evren
Canlıya yaşam verendir gen
Tini içinde taşıyor ten
Budur varlığın gerçek özü
Tüm benim, bende özde tümüm
Dağların başında dumanlar tüter
Onca savaş, ölüm, beter mi beter
Ne barış kurulur, ne yokluk biter
Baskılar dünyada, kovulmadıkça
İnsanın tininde, bitmez kaygılar
Bir mayanın erki ile, oluşturdum genimi
Donanınca bilinç ile, buldum kendi benimi
Edindiğim bilgilerle, varlaştrıdım tinimi
Yaşıyorsam eğer varım, yoksam yaşamıyorum
Yokken olmadı bilincim, o olmaz yokolunca
Seçimlerde nutuk atar
Hele dinleyin siz onu
Bizleri paraya satar
Hele görün bir siz onu
Rüşveti meşrulaştıran
Evrenin başlangıcını bulamazsınız?
Kainatın sınırına varamazsınız?
Sürekli devinip değişen, nesnedir o
Arayıp görünüz, o nesne de sizsiniz
Harekettir evrenin en büyük yasası
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!