Dün Bosna, bugün Doğu Türkistan, Halep ve Şam...
Gelecekte bilmem neresi (Hafizanallah) ...
Zulüm coğrafyasında yaralı bir şehir
Canlı cansız ne varsa hep virane olmuş
Canlar gölüne akarken kanlı bir nehir
Yolcu dizilir yola
Ne sağa ne de sola
Gidenler hep kol kola
O yan, bu yan olmamış
Bir gece bir de gündüz
Tabiatın sesidir NEY’in perdelerinde
Yanık sedasıyla gönüllerde sevgi dokur
Bir hakikat gizlidir kelimesiz dilinde
Sonsuzluk güftesinden tatlı besteler okur
Bu dünyaya meyil verip
Gam yüküyle doldun gönül
Sanma muradına erip
Kurtuluşu buldun gönül
Diken varken gül dalında
Dalmışız dünyanın velvelesine
Bu emanet ömrü boş harcıyoruz
Kaptırmışız gönlü vesvesesine
Sonu belli değil baş harcıyoruz
Gaflet yükü boynumuzda yuları
Sevgiyi yol eyledim
Nefret benim neyime
Duayı dal eyledim
Kasvet benim neyime
Günlerimi yıl aldı
Bir nebze olsun geriye akmak isterim hayat arkında
Dertsiz dünyama...
Yeşil dünyama...
O günahsız başıma yeniden dönmek için
Kanat açmak isterim taa en haylazca yaşadığım günlere...
Havalanıp uçmak, düşmek isterim annemin destanlaştırdığı yılların eteğine...
An olur uçarım feza boşluğunda
Bozuk yörüngelerle dönüşüm neden
Hayaller kurarak hayat loşluğunda
Acayip duygularla yarışım neden
Tarifsiz duygularla dolarak durdum
Bedenler bir tohumdur zamanın göbeğinde
Tane tane geçerler ölümün eleğinde
Sonsuzluk ülkesine açılınca kapı
İnsana tek sermaye günahı ve sevabı
Yüreğini dağlatıp seni de ağlattılar değil mi?
Nasibini almış gibisin ince ve derin darbelerden
Gözlerin bağlanıp etrafına sinsi duvarlar mı örüldü?
Varlığın katranlı çamurlara gömülüp görülmezden mi gelindi?
Temiz ve saf yüzün sentetik ipeklerle süslenip umut pazarında mı satıldı?
Hayat ormanına düşüp fırsat çakalları mı sardı etrafını?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!