Solmaz Akça Şiirleri - Şair Solmaz Akça

Kanımdın,
Canımdın...
Ben sendim aslında,
suretime düşman kaldım.
Üzgünüm...
Annemsin,

Esmer tebessümler, usturuplu laflar, çekingen gülüşler...
Ardı sıra gelen itiraflar,
yaşanmışlıklar ve yaşananlar...
Kim istemez ki deli gibi aşık olmayı?
Kim istemez ki sevdiğinin kollarında güvende olmayı?
Ve kim istemez ki aşka düşüp, heyecan dolu dakikalar yaşamayı?

Geçen yıl bu zamanlardı,
Annenin gözlerinden yaşlar aktı,
Yani dünyaya gelişin biraz sancılıydı…
Sen yumuk yumuk ellerinle
Annenin elini tuttun büyük bir güvenle…
Huzuru kokladı annen teninde,

Hayallerim var, umudum, yaşama sevincim...
Gözyaşlarım var, üzüntülerim, kırgınlıklarım, acılarım...
Bir gün, bir yerde, biri çıktı karşıma
uçurtması elindeydi,
hayalleri gökyüzünde.
Acılarını atmıştı derinlere.

Ruhum dar geliyor bedenime,
özlüyorum sebepsiz yere...
Cümlelerimden uzun noktalarım,
Bu yüzden senden kaçıp duruyorum.
Ama benim de bir sınırım var;
Artık dayanamıyorum,

Çıkmaz sokaklara düşerken hayallerim,
Farkına varıyorum ben artık ben değilim.
Çıkmaza düşen sanki içimdeki küçük kız
Titreyerek, korkarak ardıma bakıyorum.
Hayatta ne çok şey tüketmişim
İşte o geri dönüşte anlıyorum.

Geceye en çok yakışan,
Karanlıktı...
Ve yudumladığımız birlikte
Kan kırmızı şaraptı.
Damağımızda nedense
Sadece burukluğu kaldı.

Yüreği yosun tutmuştu, ele avuca gelmiyordu...
Sevmişti zamanında değmeyen bir adamı,
değerinden büyük bir aşkla...
İçi kıpır kıpırdı,
gençti ve ayaklarını yerden kesen tılsımlı bir gülüşe kanmıştı...
Dört sene sürdü kızın aşkı...

Kır bakalım beni,
Daha ne kadar kırılırım bilmem ki!
Parçalara ayrılsam da
Her bir parçamı ayrı ayrı fırlat uzaklara...
Çünkü birleşirsem tekrar,
Kırıldığım kadar severim seni yine...

Gerçekleri yaşamak! Gerçekci olmak!
Gerçek ne? Hayat ne kadar gerçek?
Bir gerçek varsa ortada tut hadi onu bırakma...
İmrenmedim hiç onlara... Olamazdım onlar gibi...
Ben hayaller aleminin delisi, oturup yazmak, aşktan konuşmak en iyisi...
Bildiğimi bilirim demem de,