Sinem Kül Şiirleri - Şair Sinem Kül

Önce Tanrı’ yı sevdim
Şiir yazdım
Sonra da seni
Şiir yazdım
Sonra yavaşça, fark ettirmeden çekildi içimden “Tanrı”
Yazamadım

Ressam dostum, geç şöyle karşıma
Bende ne görüyorsan çiz şu kağıda
Aman, ne olur ne olmaz
Ben yine de söyleyeyim
Gözyaşlarını sakın unutma
O vefasız bakınca görmeyen gözleriyle

Hani ayakkabılarımda açılan bir delik var ya
İşte, hep oradan sızar yalnızlığım içime
Oradan hatırlarım karnımın acıktığını
Yani açlık orada isimlenir, orada varolur
Yağmur hep oradan bulur yolunu
Islatmak için çoraplarımı

Kalbe fener tutmak sevdan
Hep aynı yöne bakan bir dürbün ucunda
Tembelleşmiş beynim
Kendine çevirdin

Kalbe fener tutmak sevdan

Bir başına iken öğrendiğin, kendine sarılmayı
Bir, başkasına sarılırken unutur insan.
Halbuki küfürlerle suçlayarak yalnızlığı
Ve günleri öldürerek, tanıdığın o yabancıya
“Ben” diyebilmek için
İçinde milyon tane gülü soldurdun,

Gökyüzü müdür sırf siyaha boyanan geceleri?
Ya kim çalar huzuru içimden,
Ruhum niye kararır geceleri?
Kimin işidir böyle boyamak her şeyi?
Hadi gökyüzü Tanrı’ nın işi,
Peki beni kalbimde gezinen kimin dişi.

Kelimeler,
Ömür çizgisinin sert ve yumuşak kıvrımları
Bazen ağlayışın, bazen gülümseyişin, acının ve tatlının kaynağı
Kelimeler,
Öncelikle “evet”ler ve “hayır”lar
Ve bu iki kelimenin matematikteki “=”e eşit olması

Yaşamı, gözyaşlarıyla işlediği dantel parçasına gizledi küçük kız
Küçücükten başladı yaşamaya
Sonra bir gün, eskidi zaman, eskidi dantelinin işleri
Söküldü birer birer yaşamının izleri
Bu sefer koltuğun altına koydu,
Televizyonun ardına koydu yaşamı

Yüreğim kuru,
Yüreğim yaprağa toplanmış kar suyu
Bildiğin garip olmuşum
Sokaklarda dolaşan
Bıraksam, koltuğun altında şarap
Bankların üstünde sedir

Gözler kapandığında
Her yer aynıdır.
Gökyüzü de…, toprak da…
Bir dokunuş, bir koku eksik kalır
Yanında yoksa…..