Kendine yetmediğin için mi?
Aşkı neden ararsın?
Hep yan yana olmazsa
Birinci ile ikinci kişi
Yalnızlığı anarsın.
İçimde gücüm
İçimde özü evrenin
Hala ışıltısı üstümde yürür parlak gölgenin
Nereye, kime doğru sürüklenir
Bu zayıf bir an
Kısa bir ömür
Gördüğüm o delice güzel rüya korkutuyor beni
Yalnız yürümek,
Bilmediğim adımları atmak sağır uğultularında rüzgarın
Ve ağlayınca yüreğine saplanması
Ufakken ağaçlardan yaptığım okların
Gördüğüm o delice rüya korkutuyor beni
Hangi duygu öldürdü
İçimizdeki kan kırmızı aşk alevini
Hangi yönden esti ki rüzgar eğildik böyle
Dalgamız durgun suya,
Gönlümüz kayadan bir avuç kuma döndü
Yitirdik cesaretini ilk sevmelerin
“Aslında” diye başlama söze
Aslını kimse bilmez
Havada asılı durur gerçeklikler
Bizler gibi pabuç giymez.
“Başlangıçta” diye başlama söze
“kavgada yumruk sayılmaz” derdin
Saymadığını gösterdin
Ama öyle kaybettin ki kendini,
Ben,
sayacak hale geldim……..
Kağıda bir kuş çizdim,
Kuş uçtu,
Kanadını unuttu.
Kanadı kağıdımda.
Kısırdı kadının biri,
Karnına bebek çizdim,
Artık cevaplayabilirim sorunu.
Ben, aradan geçen zamanın yorgunu
Sen, büyü gücünü kaybetmiş, bir deniz mahkumu
Bizden geriye kalan
Ne aşk, ne onca yaşanan…
Sadece ve sadece ….
Çekip gitmeli!
Hangi evine girsen,
Uçsuz yeşilliğe, yahut maviye bakmalı pencereleri
Öyle bir memleket seçmeli
Öyle bir yere gitmeli ki
Özletmeli bina duvarlarını ve
Senin dışında kim sunsa aşkını
Çelimsiz duygularla sarılırım
Çelimsiz aşklara alışık artık herkes
Göze batmam,
Aralara karışırım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!