Sevecek kimsesi kalmadığında ölür mü kalp
Yaşarken ölür mü umudunu yitirdiğinde insan
Kaçabildiği tek yer mutlu anıları mıdır
Taşar mı bir gün içinde biriktirdiği kırılganlıklar
Bir yerde istenmediğinde ayrılmalı mı oradan
Sakin ve sessizdi her yer
Karanlığa gömülmüştü sokaklar, evler
Pencerede yansıyan görüntüme bakınca ben
Kendimi yaşlanmış hissettim işte o an gerçekten!
Meğer gerçektende su gibi geçip gidiyormuş yıllar
Parlıyordu göğe bakan yıldız gözleri,
Suskundu düşlüyordu şimdi düşünde
Zeytin dalı taşıyan güvercini.
Uçup en sonunda gelip konmuştu pınar beyazı ellerine
Kanatlarından damıtıyordu barışı sevgiyi büyük bir özveriyle...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!