ÖYLESİNE
Ne selam var ne sabah
Af çıkmamış hasretlere
Gün doğmamış dağlara
Kan damlasa da gökten.
ÖMRÜMÜ YİYEN METRESE
Hani yanmıştın hasretten
Küllenip sönmüştün sen
Sesin soluğun çıkmazdı
Gözyaşlarımla taş kesmiştin
ÖMÜR DEDİĞİN
Beklerim günü, beklerim geceyi
Daralırım Nur’suz zamanlara
Depreşir aniden ruhum
Nur’umun haberini verir nameler
Bir heyecan, bin telaş, alev alırım
ÖZLEM
Babam yokmuş geldiğimde dünyaya,
Duyuramadım ilk yaşam feryadımı da.
Yılda bir ay; biraz şefkat, biraz sohbet.
Sonra on bir ay, yine hasret.
ÖZLERDİM
Sorgusuz çekip alırdı seni canların,
Sensiz mum olurdum kör sabahlara,
Tükenirdi can alevi sohbetlerimiz,
Yarım kalan türkülerini özlerdim.
Düşse de sızım içine hesapsızca
Hesap kitap yaparsın inceden ince
Beni ve seni toplarsın iki etmezmişiz
Oysa en kabasından hesaplarım
Toplarım her an seni ve beni
On bir ederiz en delisinden
PERİŞAN II
Sensiz geceler uzun bitmez,
Gün hayalin doğarda gitmez,
Tüterim yanarım sana sönmez,
Ben sana sevdalı, ben perişan…
Ne güzeldi gelişin
Kan ter ateşler içinde
Bağrıma değen kar suyum
Hele o gülüvermen yok mu
Yine kirpiğinin ucundan bakışın
Ürkekçe elimi tutuşun
RÜYALAR
Ne faydası var oturmanın sabaha,
Ne gelen var ne giden, ne arayan.
Devrilmek, kör kütük uyumak var,
Belki de rüyalarıma girersin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!