Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Senden uzak kaldım,yaşamıyorum,
Üstümden bu hüznü,atamıyorum,
Geceler çok uzun,yatamıyorum,
Yüzünü görmeye,hasretim bu gün.

Hasretim hasretim sana hasretim,

Neyleyeyim baharda,açan beyaz çiçeği,
Çiçeği koklayacak,olmayınca yanımda,
Neyleyeyim dünyada,yaşam denen gerçeği,
Hayatı paylaşacak,olmayınca yanımda.

Ruhumun ikizisin,bil ki yüreğim dağlı

Kıyameti bilmiyor, kıyametten korkanlar,
Ölümü gören insan, kıyamet nedir anlar.

Yaşamadım demem, çünkü yaşanmış,
Büyük çoğunluğu geride kalmış,
Anılırken mazi diye anılmış,

Ah o eski günler, yaşadım seni,
Ben seni yaşarken, tükettin beni,

BEN BEN DEĞİLİM ARTIK

Sensiz kalırsa ruhum, anlam yitirir zaman,
Şuurumu kaybeder, hafızam olur duman,
Seni hissedememek, yok olmamın resmidir,
Başağını yitirmış varlığım olur saman.

Çok gezen mi, çok okuyan mı diye sorarlar,
Okuyan okuduğunun farkında değilse,
Gezen de gezisinin amacını bilmezse,
Sonuçta ikisi de kendine göre yorarlar.

Zanneder misin yaprak düşer kendi kendine

Zanneder misin insan olur dengi dengine

Hiç tükenmez sanırsın bakarken servetine

Sensiz hayat bomboş,
Her yer sanki virane

Sana bağlanmak inan,
Etti beni divane

FARKINDAYIM

Günahımın farkındayım, Günahta ısrarım yoktur,
İşlediğim her bir günah,Yürekte zehirli oktur,
Yalnız Hakka sığınmışım, onun mağfireti çoktur,

Bir günün daha sayfasını kapattım,
Gecede rüya sayfasına göz attım,
Baktım ki kağıdı bomboş ve bembeyaz,
Uyuma vakti geldi diyerek yattım.,