sen kimsin diyorum
son baharmış o
geçti mi ardı kış
fırtınaları içinde
ağaçları soyan
ölüm kokusu kış.
Özgürlük
nefes almaktır izin almadan
güneşi beklemek kimse uyanmadan
mehtaba şiir yazmakta
özgürlüğe dahil bir bilsen
bilsen ne kadar özgür olduğunu
Oyundu evcilik
az büyüdük aşk oldu
renkler pembe
ağaçlar çiçek
gökyüzü masmavi
rüzgarlar şarkı oldu
hatırlamaya başladığın ilk kare hayattan
bir kadın annen
işte o senin sevgilin her şeyin
sonra kendini tanırsın
ve bir başka kadını
seversin
o gün geldiğinde
yanı başındaki sandalye
sahipsiz kalacak
yalnız seyredeceksin
tek başına hayaller
acı bir kahve
Anlat bakalım
ister kendine ister birine
istediğin yerden başla
istersen o günden
hani o gün
dalgın dalgın yürüyordun
SEN nerelisin
ben bu köylüyüm
kimlerdensin
bana köyün delisi derler
niye
ben doğruyu söylerim
bir küçük tekne benim gönlüm
sıradan ağaçlardan çakma
ince kıvrak korkusuz denizci
değme havalara kafa tutar
ben dümende olduktan sonra
kara bulutların şeytanlarını
bir resim ardından çiçek kokuları dolar
kapanmadan gün batımında kapılar
taş binaların arasında sessiz bir mahalle
bir resim tüm hayallerimdeki çizgi
rüyalarımda bile çeker alır aydınlıga
gizemli birçift göz kara gözlüklerin ardında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!