yaşlar ilerledikçe
defterde yazacak yer azalıyor
bonkörce doldurduğumuz o sayfalardan
şimdi yaşadıklarıma yer kalmıyor
artık kenar köşeler kaldı bize
seni yazmak için küçük küçük
yıllar geçmişe bir perde
neleri bıraktık arkasında
dün bir perdeyi araladım
kendi bahçesinde dalgın
elinde bir bardak
içmiş sonuna gelmiş
özledim her halde
geri dönmek istiyorum
karanlıklardayım şimdi
anlamalısın güneş battı
mehtapta artık yok yıldızlar
puslu puslu silik duruyor
renkler ve sırası
beyaz dan başlayıp
sarısı kırmızısı mavisi
giri den siyaha ulaşan
bir sonlanış
sabahın birinde gözlerinizi
hangi ay bimiyorum ama
bir park adını hatırlamadığım
kahvenin bir tonunda bank
kenarına ilişmiş oturan
sarı yapraklar ayaklarına serilmiş
ben ve yeşil gibi kırmızı gibi
Resim bu
bu yaşta aşkın çiçekleri
sarı
sararıp solduğunun işareti
sen
yaşadıklarının yükünden
akşam yine siyah
üç beş ışık benden uzak
elimi nereye atsam
siyah beyaz resimler
eksilen isimler
kaybolan yüzler
resimleri
önüne alıp
dalıp gittim
hep yanımda olmayanlar
hep uzaktakiler
birazda unutanlar vardı
sevmek mi dedin
deli gibi mi
bir kadını
elbette yıllara rağmen
ne bir kere öptüm
nede sarılıp yattım
Özlüyorum
İlk gözlerimi açtığım mahallemi
Misket oynadığım
Cengiz i,Necip i,Hüseyin i
Mavi balkonlu evdeki kızı
Özlüyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!