PAPYONLU ÇOCUK
herkes büyüdün,diyor
kimi amca
kimi dede diyor
aynaya bakıyorum
ben yokum
bir kadındı kollarında
mutluluğu aradığım
aldandım olsun
yıllar bitsede kalan günlerim var
kaybettiklerimin yanında
hala önünde bir sonbahar
Beraber başlasak
belki başarırız
karamsarlık yapma dedim
ya yürümezse
ya ters giderse
ya ağlatırsa bizi hayat
Yolları çizmek isterdim
yeşil çiçekli az da dik
dolaşıp dolaşıp bana dönen
kimi kısa kimi uzun
ama sonunda hasretle
sarılıp kucaklaşan
Örttüm üstünü zamanın
bazen gecenin
kimi günlerde yüreğimin
şarkılara verdim dümeni
bazen aşka bazen hüzne
kırdı dümeni fırtınalara
düşlerim yok biliyor musun
dün sen vardın yarın yok
yollarım bir çember oldu
dönüp dolaşıyorum o yok
uykularım bir ölüm sessizliği
rüyalarım yok mehtap yok
Ona dedim
tut elimden
benimle gel
beraber yazalım
hayatımızı ellerimizle
hikaye zaten
sabahın bir anlamı olmalı
sormamalı kendine
neden uyandım bu güne
paylaşacağı emek
uğraşacağı iş
gayretlerine bir amaç
çok uzaklar
önümde
dizilmiş koşuyor
renklerin tamamı
bir çiçekte
ellerimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!